Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

ζωγραφισμένο σε μια προσευχή

Ο Γανύκτωρ ήταν βέβαιος ότι η ερώτησή του θα έφερνε τον Όμηρο σε δύσκολη θέση. Όμως ο ποιητής δεν είχε θαλασσοπορευτεί και ταξιδέψει ίσαμε την Αυλίδα για να χάσει τον χάλκινο τρίποδα. Παρατήρησε τότε έναν φτωχό ψαρά, μακριά απ' το πλήθος. Και δίχως να πάρει ανάσα είπε:
-Δείτε αυτόν τον άνθρωπο, ανοίγεται στη θάλασσα με δίκτυα μπαλωμένα, παλεύει με τα κύματα και τις καταιγίδες, άλλοτε γυρίζει με τα κοφίνια του γεμάτα, άλλοτε όχι. Κινδυνεύει να χαθεί στον ορίζοντα, και η γυναίκα του τον περιμένει ψάλλοντας προσευχές με μάτια δακρυσμένα. Αν ο Πλάστης του κόσμου τούτου ήθελε να γελάσει μαζί τους, θα τους βύθιζε πάραυτα στις παγωμένες γωνιές του αχαλίνωτου ωκεανού κόβοντάς τους τη γλώσσα και τα χέρια. Όμως όχι, περιμένει από τα πλάσματά του να τον καταλάβουν και να τον αγαπήσουν. Περιμένει να δει τον καημό τους ζωγραφισμένο σε μια προσευχή - ή σε ένα όμορφο ποίημα. Ένα όμορφο ποίημα δεν κάνει τίποτ' άλλο απ' το να διαβάζει τον κόσμο όπως θέλουν οι θεοί.

Δημήτρης Καρακίτσος, "Βενουσμπέργκ", Αντίποδες 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου