-όταν έκλεινε τα μάτια-

 

-αυτές ήσαντε οι αποφάσεις που επήραν-

 

-ίσως να μην ήταν έρωτας-

 

o leãozinho

Δεν ξέρω να σου πω αν ήταν το φως που είχε εκείνη την ημέρα η Ρώμη ή το συνήθειό μου να περιφέρομαι πάντα μόνος μου, χωρίς προορισμό και υποχρεώσεις, ή αν έφταιγε όλος αυτός ο κόσμος που διέσχιζε τον σταθμό μες στο μεσημέρι και σε καλούσε να χαθείς στο πλήθος και να μη σε βρει κανείς. Δεν μπορώ καν να σου εγγυηθώ με σιγουριά ότι ήταν ένας απλός περισπασμός, ένα λάθος από αυτά που κάνουν οι πρωτάρηδες, λες και δεν είχα ξανανέβει σε τρένο στη ζωή μου, λες και δεν είχα ξαναδιαβάσει ηλεκτρονικό πίνακα, ωράρια αναχωρήσεων, αριθμούς αποβάθρας. Το μόνο πράγμα που μπορώ να σου πω είναι ότι εκείνο το πρωί του Σεπτεμβρίου είχα ξυπνήσει νωρίς, ο Καετάνο Βελόζο τραγουδούσε στο ραδιόφωνο το O Leãozinho, στης ατμόσφαιρα είχε απλωθεί μυρωδιά κουρκουμά και ο ήλιος είχε απλωθεί σε κάθε γωνιά της σοφίτας μου, φωτίζοντας σαν οιωνός τη βαλίτσα που είχα ετοιμάσει αποβραδίς.  

Fabio Stassi, "Νυχτερινό στη Γαλλία", Ίκαρος 2025 (μετάφραση Δήμητρα Δότση)