Πήρε τη βαλίτσα της και πέρασε κοντά μου. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της, ή αλλιώς ήτο ένα πιτσίλισμα της πισίνας.
-Τουλάχιστον μερικές νύχτες, κύριε, θα ήθελα!
-Όλες τις νύχτες, Σουάντ, σας το υπόσχομαι. Μην είστε λυπημένη. Μη κλαίτε. Θα ζήσετε ένα άσχημο όνειρο, αλλά κάθε νύχτα θα έρχεστε να πίνετε από την πηγή της χούφτας μου.
-Ευχαριστώ.
Έφυγε από τη μέση των δυο στρατιωτικών με βηματισμό νομάδων. Κοίταξα τη γραμμή της ζωής. Είχε επάνω, ζωγραφισμένο με στυλό, ένα οβάλ πρόσωπο, δύο αμυγδαλωτά μάτια δίχως κόρες, κι ένα παχύ στόμα. Μια κακοσχηματισμένη κόμη έδιδε στο πρόσωπον ένα ύφος μελαγχολικό και λυπημένο, μιαν εντύπωση σεβαστής αποστάσεως. Στον καρπό μου, δύο γραμμαί λαιμού κυλούσαν κατά μήκους των φλεβών μου.
-...Επιτέλους , μια γυναίκα των ονείρων μου. Μια γυναίκα που να μην αγγίζεται.
Το χέρι μου βυθίστηκε σε μια λεπτεπίλεπτη κατάδυση στο μεταξωτό γάντι, σαν σε ύπνο.
Jean Teulé, "Ουράνιο Τόξο για τον Ρεμπώ", Απόπειρα 1992 (μετάφραση Οντέτ Βαρών)
-Τουλάχιστον μερικές νύχτες, κύριε, θα ήθελα!
-Όλες τις νύχτες, Σουάντ, σας το υπόσχομαι. Μην είστε λυπημένη. Μη κλαίτε. Θα ζήσετε ένα άσχημο όνειρο, αλλά κάθε νύχτα θα έρχεστε να πίνετε από την πηγή της χούφτας μου.
-Ευχαριστώ.
Έφυγε από τη μέση των δυο στρατιωτικών με βηματισμό νομάδων. Κοίταξα τη γραμμή της ζωής. Είχε επάνω, ζωγραφισμένο με στυλό, ένα οβάλ πρόσωπο, δύο αμυγδαλωτά μάτια δίχως κόρες, κι ένα παχύ στόμα. Μια κακοσχηματισμένη κόμη έδιδε στο πρόσωπον ένα ύφος μελαγχολικό και λυπημένο, μιαν εντύπωση σεβαστής αποστάσεως. Στον καρπό μου, δύο γραμμαί λαιμού κυλούσαν κατά μήκους των φλεβών μου.
-...Επιτέλους , μια γυναίκα των ονείρων μου. Μια γυναίκα που να μην αγγίζεται.
Το χέρι μου βυθίστηκε σε μια λεπτεπίλεπτη κατάδυση στο μεταξωτό γάντι, σαν σε ύπνο.
Jean Teulé, "Ουράνιο Τόξο για τον Ρεμπώ", Απόπειρα 1992 (μετάφραση Οντέτ Βαρών)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου