Έχω μέσα μου ψυχές που θέλουν να πετάξουν στον αέρα, ψυχές που θέλουν να κολυμπήσουν στο νερό (το θαλασσινό, φαντάζομαι), ψυχές που θέλουν να ζήσουν στα δάση ή στις κορυφές των βουνών. Έχω μέσα μου ψυχές που ποθούν το βουητό των μεγάλων πόλεων, ψυχές που ποθούν να κατοικήσουν στην τροπική απομόνωση, ψυχές επίσης, σε διάφορα στάδια γυμνής αγριότητας, ψυχές που επιζητούν την ελευθερία του νομάδα χωρίς την καταβολή οποιουδήποτε φόρου υποτελείας , ψυχές συντηρητικές, λεπτές, πιστές στην αυτοκρατορική και φεουδαρχική παράδοση, ψυχές – νιχιλιστές που τους αξίζει να σταλούν στη Σιβηρία, άγρυπνες ψυχές που μισούν την απραξία, ερμητικές ψυχές σε τέτοια πνευματική απομόνωση, που μόνο όταν περάσουν χρόνια τις νιώθω να κινούνται μέσα μου, ψυχές που πιστεύουν σε φετίχ, πολυθεϊστικές ψυχές, ψυχές που κηρύσσουν το Ισλάμ, μεσαιωνικές ψυχές που αναπολούν τον τρυφερό μοναστηριακό ίσκιο, το λιβάνι, τη φλόγα των κεριών, το τρομερό ύψος της γοτθικής λαμπρότητας. […] Είμαι γενεά των γενεών, αιώνας των αιώνων! […] Ίσως, αφού στο μεταξύ καώ επί τρισεκατομμύρια χρόνια στις διαφορετικές δυναστείες ήλιων, να μπορέσω μια μέρα τα καλύτερα κομμάτια μου να σμίξω πάλι.
Λευκάδιος Χερν (小泉八雲) "Κείμενα από την Ιαπωνία", Ίνδικτος 1997, (μετάφραση Σωτήρης Χαλικιάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου