όπως σας βλέπω

Αυτούς που με βλέπουν νά 'ρχομαι
Τους βλέπω κι εγώ νά 'ρχονται.
Μια μέρα θα μιλήσει το κρύο,
Σπρώχνοντας την πόρτα, το κρύο θα δείξει το Κενό.
Και τότε, παλικάρια μου; Και τότε;
Ξεβράκωτα ανθρωπάκια που κοκορεύεστε ακόμη,
Φουσκωμένα απ' τη φωνή των άλλων και της εποχής τους πνεύμονες,
Όλο το κοπάδι σας το βλέπω μέσα σε μια μόνο προβιά.
Δουλεύετε; Ο φοίνικας κουνά κι αυτός τα μπράτσα του.

Κι εσείς πολεμιστές, πρόθυμοι στρατιώτες, εκούσια πουλημένοι.
Ο ιερός σκοπός σας είναι ευτελής. Θα ξεπαγιάζει μες στους διαδρόμους της ιστορίας.
Ω, πόσο κρυώνει!
Σας βλέπω μςε ποδίτσα, εγώ, πόσο παράξενο!
Βλέπω επίσης τον Χριστό -Και γιατί όχι;-
Έτσι όπως ήταν πριν από σχεδόν 1940 χρόνια.
η ομορφιά του ήδη ν΄ αφανίζεται,
Το πρόσωπό του φαγωμένο απ΄τα φιλιά των μελλοντικών χριστιανών.
Λοιπόν, πήγαινε πάντοτε καλά η πώληση γραμματοσήμων για το υπερπέραν;
Άντε, στο επανιδείν, δεν έχω ακόμη παρά μόνο το ένα πόδι μες στο ασανσέρ.
Adios!

Henri Michaux, "Με το Αγκίστρι στην Καρδιά", Γαβριηλίδης 2003 (μετάφραση Αργύρης Χιόνης)