έκανα αυτό που ξέρω

Είπε ο Τζο: «Τι εννοείς τον έφαγες;» Κυριολεκτικά; αναρωτήθηκε, ανατριχιάζοντας από την αηδία. Η έντονη οργανική αντίδραση τον σάρωνε, τον κατέκλυζε, σαν το σώμα του να προσπαθούσε από μόνο του να τραβηχτεί μακριά. Ωστόσο, κατάφερε λίγο πολύ να το κρύψει.
«Έκανα αυτό που ξέρω», είπε ο Τζόρι. «Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά το κάνω εδώ και καιρό με πολλούς ημίζωους. Τρώω τη ζωή τους, τα απομεινάρια τους. Κάθε άνθρωπος έχει πολύ λίγη ζωή μέσα του, έτσι χρειάζομαι πολλούς. Παλιότερα περίμενα μέχρι να περάσουν κάποιον καιρό στη μισοζωή, αλλά τώρα πρέπει να τους τρώω αμέσως. Για να μπορέσω να επιβιώσω. Αν έρθεις κοντά μου και τεντώσεις τα’ αυτιά σου –θα ανοίξω το στόμα μου-, θα ακούσεις τις φωνές τους. Όχι όλους, αλλά τουλάχιστον τους τελευταίους που έφαγα. Τους γνωστούς σου». Σκάλισε με το νύχι του έναν από τους πάνω κοπτήρες του, γέρνοντας το κεφάλι του στο πλάι για να περιεργαστεί τον Τζο, περιμένοντας την αντίδρασή του. «Δεν έχεις να πεις τίποτε;» ρώτησε.

Philip Dick, «Ubik», Τόπος 2007 (μετάφραση Τίνα Θέου)