Υποθέτω ότι θα έπρεπε να γράψω περισσότερα για το πώς ο Τσαρλς γάμησε το μυαλό μου, για το πώς γάμησε το μουνί μου. Το μουνί είναι η πιο νόστιμη, εδώδιμη σάρκα. Είναι επίσης η γενναιόδωρη μήτρα που φτύνει λιγδιάρικα βρέφη από μέσα της. Ωστόσο, το μουνί είναι ανοιχτό βιβλίο, ουδέποτε κρύβει εκπλήξεις. Το μυαλό όμως είναι αινιγματικό και δεν έχει εξερευνηθεί εντελώς. Κρυμμένο μέσα στο κεφάλι, το μυαλό δεν φτύνει μωρά ή υγρά. Παράγει εντυπωσιακές ιδέες, ιδιόμορφες πεποιθήσεις, σεξουαλικές διαστροφές ή ακόμα και βλακεία. Ο λόγος που τώρα φλυαρώ παράλογα, είναι επειδή το μυαλό μου έχει πολτοποιηθεί. Κάποιος ή κάτι πολτοποιεί το μυαλό μου σε ανθρώπινη μαρμελάδα. Κάποιος ή κάτι μασάει το μυαλό μου κομμάτι κομμάτι. Υποψιάζομαι ότι το κάνουν τα μυρμήγκια που έχουν φωλιάσει στο κελί μου. Και χθες, αποφάσισε να προστατέψω τον εαυτό μου, να τα φάω πριν το κάνουν αυτά. Και έτσι τα συμπεριέλαβα στο εδεσματολόγιο του δείπνου μου. Έφαγα εκατοντάδες μυρμήγκια.
Νεφέλη Δημελή, «Στεγνό Στόμα», Χαραμάδα 2012
Νεφέλη Δημελή, «Στεγνό Στόμα», Χαραμάδα 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου