η ποίηση

Η ποίηση δεν έρχεται από πουθενά.
Είτε το θέλεις, είτε όχι υπάρχει
χωρίς όμως και να 'σαι σίγουρος για την παρουσία της.
Ίσως μοιάζει με κομμένο χέρι. Σύριζα.
Ή ίσως ακόμα καλλίτερα, με την αφή,
με την αφή των πολλών κορμιών
εκεί στις αποθήκες στο λιμάνι του Μανχάταν:
τίποτα δε μένει μετά την εκσπερμάτωση
κι όμως δεν είσαι πια ο ίδιος,
έχεις αλλάξει, παραμορφωθεί.
Η ποίηση μοιάζει με το έρεβος του Μάινσαφτ,
σβησμένος χρόνος, πρόσωπα κι ανάσες.
Η ποίηση έρχεται καταπάνω μου
τα πλοκάμια της με τραβάνε προς τα κάτω
βυθίζομαι,
βυθίζομαι.

Ανδρέας Αγγελάκης, "Τα Ποιήματα του Δολοφόνου μου", Νεφέλη 1986