εις εαυτόν

Η αλήθεια είναι πως έχασα πρώτα το δάσος και ύστερα το δέντρο, αλλά δεν έχει σημασία η σειρά. Με το που ανοίγω τα μάτια, βλέπω στην απέναντι ταράτσα έναν ελεύθερο σκοπευτή. Οπλίζω κι εγώ και μπαίνω στο παιχνίδι. Μετά βλέπω αίματα. Σατανάδες και αίματα. Κάποια στιγμή, βρίσκω τον πύργο. Από το πιο ψηλό σημείο κάποιος με σημαδεύει. Κλείνω τα μάτια αμέσως, πολύ σφιχτά. Ξέρω πως, αν τα ξανανοίξω, θα επιστρέψουν οι εφιάλτες.

Γιώτα Τεμπρίδου, "Διαδοχικές Ασυνέχειες", Ακυβέρνητες Πολιτείες 2018