το λιοντάρι στ' αλήθεια

Γύρισα σπίτι και βρήκα ένα λιοντάρι στο λίβινγκ ρουμ
Όρμησα έξω στη σκάλα κινδύνου στριγκλίζοντας Λιοντάρι! Λιοντάρι!
Δύο στενογράφοι τράβηξαν τα μαύρα μαλλιά τους και έκλεισαν με βρόντο το παράθυρο
Έτρεξα σπίτι στο Πάτερσον κι έμεινα δυο μέρες.

Πήρα τηλέφωνο τον τέως ψυχαναλυτή μου της σχολής του Ράιχ μ' είχε διώξει με τις κλοτσιές και μου 'χε κόψει τη θεραπεία επειδή κάπνιζα μαριχουάνα
"Έγινε" του 'πα με φωνή κομμένη "Ένα λιοντάρι στο δωμάτιο μου"
"Φοβούμαι πως κάθε περαιτέρω συζήτηση θα 'ταν άσκοπη" μου 'πε και βρόντηξε το τηλέφωνο.

Allen Ginsberg, "Ουρλιαχτό, Καντίς και άλλα ποιήματα", Άγρα 2008 (μετάφραση Άρης Μπερλής)

έμοιαζε να έχει διαγραφεί διά παντός

Αυτό που διακρίνει το βοναπαρτικό πραξικόπημα από οποιοδήποτε άλλο πραξικόπημα είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί άνδρες διαδραματίζουν ένα φαινομενικά πολύ πιο ασήμαντο ρόλο απ' αυτόν που διαδραματίζουν οι εκτελεστές. Με άλλα λόγια, η σύλληψή του φαντάζει λιγότερο σημαντική από την εκτέλεσή του. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν που κατά κύριο λόγο εμφαίνεται, τον υποδύονται οι εκτελεστές. Αυτό είναι που κολακεύει την αυταρέσκεια των στρατιωτικών και εξηγεί το λόγο για τον οποίον το βοναπαρτικό πραξικόπημα προσιδιάζει περισσότερο στη νοοτροπία και θέλγει τη φιλοδοξία τους. Ένας στρατηγός δε θα μπορέσει ποτέ να κατανοήσει το Μουσολίνι ή τον Τρότσκι, ούτε καν τον Κρόμγουελ, παρότι ο Κρόμγουελ μπορεί να φανεί στα μάτια του περισσότερο σαν ένας μεγάλος στρατηλάτης παρά σαν μεγάλος πολιτικός, ούτε καν θα διανοηθεί ποτέ να τους μιμηθεί. Θα κατανοήσει όμως τον Καπ, τον Πρίμο ντε Ριβέρα, Τον Πιλσούντσκι, ακόμη και το Βοναπάρτη, και θα αισθανθεί ότι μπορεί να τους μιμηθεί κατά το δοκούν. Το παράδειγμα του Καπ, του Πρίμο ντε Ριβέρα και του Πιλσούντσκι έχει μεγάλη αξία για τη φιλελεύθερη και δημοκρατική Ευρώπη. Έχει επαναφέρει σε πρώτο πλάνο, μεταξύ των κινδύνων που εγκυμονεί η σύγχρονη κατάσταση στην Ευρώπη, το θεωρούμενο ως τον πλέον χαρακτηριστικό ευρωπαϊκό κίνδυνο του προηγούμενου αιώνα και ο οποίος, ήδη μετά την έλευση των μεγάλων κοινοβουλευτικών δημοκρατιών, έμοιαζε να έχει διαγραφεί διά παντός από τον σύγχρονο πολιτικό βίο: Τον κίνδυνο των Στρατηγών.

Curzio Malaparte, "Η Τεχνική του Πραξικοπήματος", Ιωλκός 2009 (μετάφραση Αθανάσιος Παππάς)

-η αργή φθορά του μύθου απέδωσε καρπούς-

οι τρεις επιθυμίες

-Θα ήθελα να είχα φίλο αυτόν που είναι στην Επιτροπή Εξετάσεων.
-Μόνο;
-Και να μπορώ να διαβάζω το μυαλό του.
-Μόνο;
-Εντάξει! Και να είχα και μία τσάντα γεμάτη λεφτά.

Ελένη Γκόρα, "Τα Ιδιαίτερα", 24 Γράμματα 2015

-συνεχίσαμε την κάθοδο προς τα νότια-

δωρεάν μια μεταξωτή μπλούζα

Μιλούσε σαν πραγματικός αρχάγγελος. Αφού εξήρε το υπέροχο αυτό κινέζικο έθιμο, πρότεινε την υιοθέτηση αυτής της ωραίας συνήθειας και στην Τσεχία. Ο ίδιος ήταν διατεθειμένος να δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα προς την κατεύθυνση αυτή, προσφέροντας ένα πολυτελέστατο φέρετρο, πραγματικό κομψοτέχνημα, για την τόμπολα που επρόκειτο να οργανωθεί την επόμενη βδομάδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Σε περίπτωση που επικρατούσε το κινέζικο έθιμο και στην Ντόλνι Οπατρόβιτσε, ήταν διατεθειμένος να προσφέρει δωρεάν ένα παιδικό φέρετρο σε κάθε αγορά τριών φερέτρων για μεγάλους. Τα πρόσωπα της παρέας αλληλοκοιτάχτηκαν με φανερό αίσθημα αηδίας, έριξαν ένα βλέμμα στο χαρτάκι όπου αναγράφονταν οι μπίρες που είχε πιει ο κύριος Λίντιγκερ και λίγο έλειψε να τον πλακώσουν στο ξύλο. Τελικά, ο κίνδυνος συμπλοκής αποσοβήθηκε χάρη στην ψύχραιμη παρέμβαση του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής της τόμπολα, ο οποίος είπε ότι δε γίνονται δεκτά παρά μόνο αντικείμενα τα οποία ζυγίζουν το πολύ ένα κιλό.
Ο Λίντιγκερ γύρισε στο σπίτι του κατσουφιασμένος κι όλη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι. τελικά, σκέφτηκε να δώσει στις τοπικές εφημερίδες για δημοσίευση την παρακάτω διαφήμιση:
Σε κάθε αγοραστή φερέτρου θα δίδεται δωρεάν μια μεταξωτή μπλούζα.
Όποιος θα παραγγέλνει παιδικό φέρετρο θα παίρνει σαν δώρο μια πλούσια συλλογή φωτογραφιών για το στόλισμα του φερέτρου.
Όποιος παραγγέλνει δέκα φέρετρα πληρώνει μόνο εννιά.
Τα ελαττωματικά φέρετρα ανταλλάσσονται αμέσως.

Jaroslav Hašek, "Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ στο Μπαρουτάδικο και Άλλες Ιστορίες", Καστανιώτης 1997 (μετάφραση Λάμπρος Πετσίνης)

απλά και ωραία

Φυσικά, τα εγκλήματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη διέγειραν τη φαντασία του κόσμου και ο καθένας προσπάθησε να τα ερμηνεύσει ανάλογα με τα πάθη του.
Οι αντισημίτες είδαν σ' αυτά το τελετουργικό σημάδι των Εβραίων...
Οι φαντασιόπληκτοι προσπάθησαν να βρουν μια σχέση στα εγκλήματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη και τα τελετουργικά μιας ρωσικής χριστιανικής αίρεσης, που είχε οπαδούς στο Λονδίνο και της οποίας η κύρια πρακτική ήταν ο σεξουαλικός ακρωτηριασμός. Σ' αυτά τα διαδοχικά ξεκοιλιάσματα έβλεπαν μια θρησκευτική εκδίκηση ενάντια στο ένοχο για το προπατορικό αμάρτημα φύλλο και ταυτόχρονα μαι εξάσκηση του χεριού για την επιτυχή εφαρμογή αυτοευνουχισμού...
Φαντάστηκαν επίσης φοβερές οργανώσεις σαδιστών που δρούσαν κατ' εξακολούθηση και απολάμβαναν υψηλής προστασίας.
Άλλοι υπέθεταν πως ο δολοφόνος κατείχε υψηλή θέση στην αγγλική αριστοκρατική κοινωνία και πως για να καλυφθεί το σκάνδαλο τον σκότωσαν μυστηριωδώς, απλά και ωραία, ή τον ανάγκασαν να αυτοκτονήσει...
Τέλος, οι καλλιτέχνες έβλεπαν στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη ένα γοητευτικό λογοτεχνικό ήρωα, θεωρώντας, όπως ο Τόμας ντε Κουίνσυ, τη δολοφονία ως μια εκ των Καλών Τεχνών...

Robert Desnos, "Τζακ ο Αντεροβγάλτης", Καστανιώτης 1997 (Αλέξανδρος Ζαγκούρογλου)

-έρχεστε συχνά στην εξοχή;-