-σε μια έξαρση συνθετικού οίστρου-

μου προκύπτουν εκατό ελέφαντες

Μ' αρέσουν οι απλές ιστορίες, όταν αρχίζω ένα σενάριο, υπάρχει ένας άνθρωπος που περπατάει, μέχρι εκεί κανένα πρόβλημα, έπειτα συναντάει μια κοπέλα, και πάλι ουδέν πρόβλημα, σε δυο λεπτά όμως μου προκύπτουν εκατό ελέφαντες, όλος ο στόλος του Νέλσονα και οι στρατιές του τσάρου, γι' αυτό δυσκολεύομαι πάντα να τελειώσω τις ταινίες που αρχίζω, αλλά τώρα με βοηθάει η Πολίν μου, μου ράβει τα κουστούμια, παραιτήθηκε απ' το σχολείο, μένουμε σ' ένα σπίτι που μας δάνεισε ένας φίλος απ' το Εθνικό Θέατρο, όπου επί τρεις μήνες τραγούδησαν τουλάχιστον καμιά εκατοστή άτομα στη χορωδία χωρίς να πάρουνε δεκάρα, εκείνη την εποχή ήταν το χειρότερο να είσαι νέος απ' το να 'χεις σκοτσέζικο όνομα στη γηραιά Αλβιόνα. Τώρα, αντίθετα, μόλις φτάνεις τα τριάντα σού λένε πως πρέπει να κάνεις τόπο στους νέους, εσύ παίρνεις την κατιούσα ενώ τα μικρά αναρριχώνται, μόλις βγαίνουν απ' την κούνια μάς σπρώχνουν στον γκρεμό, αλλά καθώς φτάνουμε στο χείλος, πιανόμαστε με τα δάχτυλα των ποδιών γιατί δεν έχουμε καμιά διάθεση να πηδήξουμε, τουλάχιστον όχι αμέσως... 

David McNeil, "Όλα τα Μπαρ της Ζανζιμπάρ", Πατάκης 1996 (μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου)

πωλείται

Πωλείται: Μονοκατοικία πλήρως ανακαινισμένων αισθημάτων, 60 τ.μ. στη Βροχή (κέντρο), λόγω δυσανεξίας στο συναίσθημα.
Τιμή πώλησης: ένα τίποτα για όσους διαθέτουν ομπρέλα από σιδηροπαγές σκυρόδεμα. Δεκτές και δόσεις απ’ το μέλλον.
Έτος κατασκευής: αιχμάλωτο στο χρόνο.
Κύριοι χώροι: σαλόνι (γέμισε σκόνη ο καναπές / λουστράρισμα θέλει ο μπουφές / ήπιαμε όλο το βερμούτ),
τραπεζαρία (αχνίζει το αρνάκι στο ταψί / δακρύζει ο σοβάς την Κυριακή / πήραμε γράμμα από την Κύπρο),
κουζίνα (το χαμομήλι βράζει στην γκαζιέρα / τον πήρε ο ύπνος στην μπερζέρα / μια φρυγανιά για τον παππού),
ένα υπνοδωμάτιο (τα τζάμια ραγίζουν οι σκιές / νότια ντουβάρια από σουβλιές / μαμά, μου πήρε την κουβέρτα),
ένα μπάνιο (αλεύκαντες μορφές στους ρουμπινέδες / λαδώσαμε ξανά τους μεντεσέδες / μακάρι να είχαμε ντουζιέρα).
Βοηθητικοί χώροι: κελάρι (στριμώχνονται στη σκάλα οι φωνές / πλημμύρισε το σακί με τις φακές / έλα να παίξουμε κρυφτό).

Λίλια Κυρίτση, "Σε Χρόνο Σύντομο", Όστρια 2019

μπορεί από βλακεία

Τα εκατοντάδες πράγματα στη ζωή σου που τα 'κανες λάθος. Όχι, κατ' ανάγκην, επίτηδες, μπορεί από βλακεία, αδεξιότητα, απερισκεψία, λάθος, από αβουλία, χωρίς καμία πρόθεση.
Ενίοτε μια μισητή ανάμνηση παρεισφρέει ξαφνικά στο μυαλό σου, σαν διαρρήκτης που ρίχνει μια χορδή πιάνου πάνω από το κεφάλι σου και τη σφίγγει γύρω από το λαιμό σου.
Σε τέτοιες αναμνήσεις μου 'ρχεται να βγάλω μια πολύ δυνατή και παρατεταμένη κραυγή, για να διώξω μ' αυτό τον τρόπο τις σκηνές από το μυαλό μου, όπως την άνοιξη προσπαθεί να διώξει κανείς τα τρωκτικά από το φρεσκοσπαρμένο χωράφι του ή τη φτερωτή αλητεία από τον οπωρώνα του με ριπές από κανονάκια.
Στην ουσία δεν εννοώ καν τις ίδιες τις οδυνηρές αναμνήσεις, αλλά την ντροπή που προκαλούν. Όσο μεγαλύτερος γίνεσαι, τόσο μεγαλύτερη η ντροπή.

Joroen Brouwers, "Μέρες Αδέσποτες", Μεταίχμια 2009 (μετάφραση Ινώ βαν Ντάικ-Μπαλτά)