Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

να την περάσεις

Μόνο ο δικαστής δεν είχε επιτρέψει να βάλουν αυτά τα περιττά αλλά πολύτιμα αντικείμενα στο δικαστικό μέγαρο, γεγονός που φυσικά για τους άλλους έκρυβε πολλά. Τώρα κάθε δωμάτιο, κάθε διάδρομος, κάθε σκάλα ήταν φίσκα με τα υπάρχοντα όσων είχαν μαζευτεί στο στρατόπεδο. "Αλλά και πάλι, δεν είναι η προσωπική περιουσία κάτι σημαντικό; Δε μας δείχνει πόσο έχει εξελιχθεί ο άνθρωπος από τον πρωτογονισμό της φτώχειας προς την αξιοπρέπεια; Η προσωπική περιουσία είναι σίγουρα ένας φυσικός δείκτης της ηθικής προόδου που σταθερά σημειωνόταν τα τελευταία είκοσι χρόνια και παραπάνω".
Ανάμεσα στα παλιά έπιπλα, τα βάζα, στις πορσελάνες και στα αναρίθμητα άλλα αντικείμενα, αρκετά ακόμα πουλιά, ακίνητα μέσα στα γυάλινα κουτιά τους, τον κοίταζαν βαριεστημένα να ανεβαίνει τη σκάλα. Σταμάτησε στην κορυφή σκυθρωπός. Μια σιγανή φωνή τού είχε ψιθυρίσει στ' αυτί: "Ο κόσμος είναι μια γέφυρα. Να την περάσεις, μα να μη χτίσεις πάνω της". Ήταν χριστιανική ή ινδική παροιμία; Δεν μπορούσε να θυμηθεί.

J.G. Farrell, "Η Πολιορκία του Κρισναπούρ", Νεφέλη 1996 (μετάφραση Πέρσα Αποστόλη)

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

εκεί απ' όπου ήρθαν οι θεοί σας

"Κι αν σου έλεγα ότι δεν είναι ούτε έτσι, ούτε αλλιώς τα πράγματα; Αν σου έλεγα ότι καμία κοσμογονία δεν είναι σωστή, κανενός λαού; Ότι οι θεοί έρχονται από κάπου αλλού κι ότι έφτασαν εδώ από τύχη; Ότι είναι θεοί εδώ, αλλά εκεί απ' όπου ήρθαν ήταν κοινοί θνητοί;"
Το πράγμα γινόταν όλο και πιο επικίνδυνο. Μπορεί αυτή η πόλη να πίστευε στον Τίλου Ματίμ, αλλά αυτό δε σήμαινε ότι οι υπόλοιποι θεοί δεν μπορούσαν να δουν τους ανθρώπους εντός των τειχών της. Και μόνο οι πάμπολλοι ναοί τους θα τους επέτρεπαν να μπαίνουν στην πόλη ανεμπόδιστοι και να βλέπουν ποιος λέει τι.
"Κι αν σου έλεγα ότι ο Τίλου Ματίμ ήταν ήδη θεός εκεί απ' όπου ήρθαν οι θεοί σας;"
Ο Παγκράτης αποφάσισε να αλλάξει συζήτηση. Δεν του άρεσε καθόλου, η πιθανότητα να ασχοληθούν οι θεοί μαζί του. Ήταν σίγουρα πάνω από τις επί του παρόντος δυνατότητές του ν' ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε θεϊκή απαίτηση. Από την άλλη, φαινόταν να ασχολείται ήδη κάποιος θεός μαζί του. Η περίσταση δε σήκωνε αδιαφορία.
"Νομίζω ότι τα δέντρα με κοιτάνε", είπε. Κάτι, φαινομενικά μόνο, άσχετο.

Ευθυμία E. Δεσποτάκη, "Πνεύματα", Mamaya 2016

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

δεν του δόθηκε η ευκαιρία

Κατά την απελευθέρωση του Παρισιού, ο Ολιβιέ διψούσε να πάει να πολεμήσει στα οδοφράγματα, αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Από τις πρώτες κιόλας ώρες της εξέγερσης της πρωτεύουσας, το μυδραλλιοβόλο, που φύλαγε κάτω απ' το κρεβάτι του, εγκαταστάθηκε στη στέγη μιας πολυκατοικίας στην πλατεία Κλισύ και ανατέθηκε σε μια ομάδα πεπειραμένων σκοπευτών. Ο ίδιος πήρε διαταγή να παραμείνει στην κάβα του, για ν' ακούει τις οδηγίες που έστελνε το Λονδίνο και, γενικώς, οι πάντες. Έμεινε λοιπόν εκεί παραπάνω από τριάντα έξι ώρες συνέχεια, χωρίς να φάει, χωρίς να κλείσει μάτι, έχοντας για μοναδικό πόσιμο ένα αηδιαστικό υποκατάστατο χυμού βερίκοκου, μουτζουρώνοντας ατέλειωτες σελίδες σημειωματαρίων με αινιγματικά μηνύματα του είδους: "το πρεσβυτέριο δεν έχει χάσει τη χάρη του ούτε ο κήπος την αίγλη του", "ο αρχιδιάκονος είναι πρωταθλητής στο γιαπωνέζικο μπιλιάρδο" ή "όλα πάν' καλά, Κυρία Μαρκησία", που έρχονταν και τα 'παιρναν κάθε πέντε λεπτά στίφη αγγελιοφόρων με κράνη. Όταν, το βραδάκι της επομένης, αναδύθηκε απ' το υπόγειο, ο μεγάλος κώδωνας της Παναγίας των Παρισίων κι όλες οι άλλες καμπάνες σήμαιναν εκκωφαντικά για να πανηγυρίσουν την είσοδο των στρατευμάτων της Απελευθέρωσης.

George Perec, "Ζωή Οδηγίες Χρήσης", Ύψιλον 1991 (μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)