Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

πόρτες που κλείνουν πίσω σου

Είναι οδυνηρό να διασχίζεις αντίστροφα τον χρόνο. Η δημιουργία είναι αντίστροφη κίνηση, η δημιουργία είναι οδυνηρή, τρέχεις να προλάβεις πόρτες που κλείνουν πίσω σου. Η ζωή κυλά με ασυγκρίτως μεγαλύτερες ταχύτητες την ώρα που γράφεις, αυτή, μου φαίνεται, είναι και η ένταση που υπάρχει την ώρα της δουλειάς: αν δεν ζεις την ώρα που γράφεις εκείνο που γράφεις, δεν κάνεις τίποτε - πόσες φορές το επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας. Το γράψιμο σού στερεί τη χαρά της ζωής γιατί είναι ζωή πολλαπλασιασμένη. Είναι αφόρητο το γράψιμο και ανυπόφορη η τέχνη, απαιτούν συνεχώς να είσαι ο εαυτός σου, ακόμη κι αν μέσα από αυτόν ανασύρεις την άλλη πλευρά - κι ο άνθρωπος δεν αντέχει τόσο εύκολα την ειλικρίνεια, προσπαθεί να ξεφύγει. Ακόμη και στις πιο ευτυχισμένες του στιγμές ο τεχνίτης, που ζει την παραφορά, δεν μπορεί να νιώσει τη χαρά των πραγμάτων και χρειάζεται να ξαναδεί ό,τι δημιούργησε έξω από τη στιγμή της δημιουργίας, για να αισθανθεί την πληρότητα του ολοκληρωμένου. είναι μια πικρή και ακοινώνητη χαρά.

Αναστάσης Βιστωνίτης, "Κάτω από την Ίδια Στέγη", Κίχλη 2017

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

δεν θα πέθαινα ποτέ

Αν ήμουν θεός θα αυτοκτονούσα κάθε μέρα
αντί για ύπνο
θα σηκωνόμουν και θα έπλενα τα αίματα από τα χέρια μου στο μπάνιο, μετά το βούρτσισμα
ή θα ξερνούσα πρέζες, χάπια κι αλκοόλ
μαζί με τον καφέ μου το πρωί
θα 'γραφα βιβλία για το πώς είναι ο θάνατος
-αν είναι κοντός ή αν έχει μουστάκι-
που θα γινόντουσαν μπεστ σέλερ
κι οι άνθρωποι θα με χαιρετούσαν στο δρόμο
και θα μου φιλούσαν τα χέρια
- κι ας μην ήθελα

Μαρία Φουτζιτζή, "Ποσά Αντιστρόφως Ανάλογα και Αναλόγως Αντίστροφα Κορίτσια", Σαιξπηρικόν 2017

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

αν σας ρωτήσουν

αν σας ρωτήσουν
να πείτε κάτι ποιητικό
πως τράκαρε καβάλα σε μια μηχανή
στην άγρια κόντρα με τον χρόνο
ή πως τον έσφαξαν σ' ένα κωλόμπαρο της εθνικής οδού
κάποια θλιμμένη πέμπτη
να βρείτε κάτι πειστικό
μην πείτε απλώς πως πέθανα
μην πείτε την αλήθεια

χρήστος μαρτίνης, "το ξένο φως", υποκείμενο 2017