ο ανταρτοπόλεμος στην μπούρμα

Και κάποτε μας είπες
Πως θα 'φευγες μιαν αμφιλύκη με την "Κορινθία"
Ένα δαιμονισμένο τζιπ πέρασε πλάι μας
Με φουστάνια ανεμισμένα
Με αρώματα στο διάβα του
Και με τραγούδια "Είναι Μακριά το Τιπερέρι"
(Πίσω του άφησε και μια λεπτή μελαγχολία
Που κατακάθισε στις ψυχές μας)
Κατόπι μπήκαμε σ' ένα μιούζικ-χολ
-Πασιονάρια νομίζω ή Πούντα Ερένα-
Δαγκώνοντας αμερικάνικες μαστίχες
Όπως στο Μισσούρι εκείνη η νέγρα
Τότες περίπου ήταν που είπαμε τις ιστορίες μας
Καθισμένοι στη βεράντα της Αστόρια
Για την αντάρτισσα Φλούτρα
Και για την Πίκολα Ιβάνα
Ίσως ν' αναλογιζόσουν
Πως οι τροπικοί θα δροσίστηκαν
Και πως ο ανταρτοπόλεμος στην Μπούρμα
Θα 'ναι σκληρός κι ανελέητος
Σαν τα πάθη μας

Κλείτος Κύρου, "Επτά Ανέκδοτα Νεανικά Ποιήματα", Μ.Ι.Ε.Τ. 2016

ο κήπος

Όταν σήκωσα τα μάτια μου με το απροσδιόριστο συναίσθημα πως κάτι αλλάζει, ο κήπος είχε ήδη αρχίσει να κινείται αργά προς τα κάτω. Κοίταξα για λίγο το καινούριο ύψος της μάντρας και συνέχισα να μιλάω. Η αναλογία του ύψους της μάντρας ως προς τον κήπο, άλλαζε άσχημα. Τα καινούρια τμήματα του τοίχου που αποκαλύπτονταν, είχαν έντονο καφέ χρώμα και μικρές άσπρες ρίζες. Η κίνηση έμοιαζε να είναι σύνθετη με οριζόντια ενώ ήταν μόνο κατακόρυφη, και ενώ ο κήπος φαινόταν σα να σταμάτησε να κατεβαίνει, η μάντρα ψήλωνε συνέχεια. Ο ουρανός ήταν μπλε και πάνω του γυάλισαν τα πρώτα άστρα. Ο αέρας ερχόταν απ' τα πλάγια και ήταν κρύος. Οι άλλοι δεν υπήρχαν πια. Τότε άρχισα σιγά-σιγά να βουλιάζω μέσα στο χώμα.

Λουκιανός Κηλαηδόνης, "Υδράργυροι", Γνώση 1980

δοκιμασμένες ρίμες

Ένας μορφωμένος αρχισυντάκτης θα ‘πρεπε να μπορεί να πει στον ποιητή:
Τα ποιήματά σας είναι πολύ σωστά. Έγιναν με βάση την τρίτη έκδοση του εγχειριδίου στιχουργικής του Μ. Μπροντόφσκι (ή του Σένγκελ, του Γήτρετς κ.λπ.). Όλες σας οι ρίμες, δοκιμασμένες ρίμες, βρίσκονται πλήρεις στο λεξικό της ρωσικής ομοιοκαταληξίας του Ν. Αμπράμοβ.
Επειδή δεν έχω τώρα καλά, καινούργια ποιήματα, ευχαρίστως θα πάρω τα δικά σας και θα σας τα πληρώσω όπως τη δουλειά ειδικευμένου αντιγραφέα, με 3 δεκάρες τη σελίδα και τον όρο να τα υποβάλετε σε τρία αντίγραφα.
Ο ποιητής θα μείνει κόκαλο και ή θα σταματήσει να γράφει ή θα πλησιάσει την ποίηση σα μια δουλειά που απαιτεί μεγάλο μόχθο.
Πάντως θα πάψει να κάνει τον σπουδαίο στον ρεπόρτερ που αυτός τουλάχιστον με τρία ρούβλια το κομμάτι έχει να παρουσιάσει γεγονότα.

Влади́мир Влади́мирович Маяко́вский, "Πώς Φτιάχνονται τα Ποιήματα", Ύψιλον 1988 (μετάφραση Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)

-το να την ονομάσουμε-

το ξετύλιγμα των αναγκαιοτήτων

Γεννιέται η υποψία πως δεν υπάρχει τίποτα πια για γράψιμο, η παραίτηση λογαριάζεται σοβαρά, ίσως είναι ακόμη δυνατές μερικές προτάσεις, αλλιώς στροφή προς τη βιολογία, τη φυσική, την αστρονομία, να μάθομε σε γενικές γραμμές πού κινούμαστε. Το υπόλοιπο για τα εικονογραφημένα περιοδικά, για το Life, το Match, το Quick και το Sie und Er: ο πρόεδρος κάτω από τη μάσκα του οξυγόνου, ο θείος Μπουλγκάνιν στον κήπο του, η πριγκήπισσα με τον διαβολεμένο πιλότο της, αστέρια του κινηματογράφου και δολαροπρόσωπα. Δίπλα η καθημερινή ζωή του καθενός, δυτικοευρωπαϊκή στη δική μου περίπτωση, ακριβέστατα ελβετική, άσχημος καιρός και οικονομική άνθηση, φροντίδες και βάσανα, ταραχές από προσωπικά γεγονότα, όμως χωρίς συνάρτηση με το παγκόσμιο σύνολο, με την πορεία των πραγμάτων, με το ξετύλιγμα των αναγκαιοτήτων. Η μοίρα εγκατέλειψε τη σκηνή, για να καραδοκεί πίσω από τα παρασκήνια, έξω από την ισχύουσα δραματουργία, στο προσκήνιο γίνονται όλα ατύχημα, οι αρρώστιες, οι κρίσεις. Ακόμη και ο πόλεμος εξαρτάται από το αν οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι προλέγουν ότι συμφέρει, όμως αυτό δε θα συμβεί ποτέ, το ξέρομε, προϋπόθεση είναι ότι οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι λειτουργούν, μόνο οι ήττες είναι ακόμη μαθηματικά νοητές. Αλίμονο μόνο, αν γίνουν νοθείες.

Friedrich Dürrenmatt, "Η Βλάβη", Επίκουρος 1970 (μετάφραση Γιώργος Βαμβαλής)