Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

το παρελθόν αλλάζει συνέχεια

Κι όμως, το παρελθόν ανασκευάζεται διαρκώς προκειμένου να ταιριάξει στο κοσμοείδωλο του παρόντος. Κάποιες λεπτομέρειες ξεφεύγουν από τη διαδικασία του παγώματος, αλλά αυτές είναι απλά περιθωριακά Ο.Φ. - ανώμαλα παλαιοντολογικά, γεωλογικά και ιστορικά ευρήματα που δεν είναι αρκετά για να ανατρέψουν το παρόν. Το παρόν είναι το κλειδί του παρελθόντος. Το παρόν διαμορφώνει το παρελθόν. Κι ο νους μας διαμορφώνεται έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται το παρελθόν με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετική εποχή. Το παρελθόν αλλάζει συνέχεια. είναι κάτι που προκαλεί άφατο τρόμο - γιατί έτσι και παραδεχτούμε ότι οι αναμνήσεις που έχουμε στο κεφάλι μας δεν είναι δικές μας, τότε ποιοι είμαστε; Τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει; Ο υπαρξιακός τρόμος που γεννιέται είναι αφόρητος.

Θανάσης Βέμπος, "Το Άγγιγμα του Μίδα", Αρχέτυπο 2005

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

ας μην ξαφνιάζεται

Τον συνέλαβαν αμέσως, το σπίτι του ερευνήθηκε και το ημερολόγιό του μελετήθηκε. Σύντομα όλος ο κόσμος έμαθε ότι έγραφε τα εξής: "Πόσο θέλω να σκοτώσω κάποιον - αλλά κάποιον σημαντικό για να το γράψουν οι εφημερίδες".
Θα μπορούσε να διάλεγε τον Φίλιππο, το δούκα της Ορλεάνης, που βρισκόταν κι αυτός για επίσκεψη στη Γενεύη, όμως εκεί βρισκόταν ήδη η όμορφη Σίσσυ - η αυτοκράτειρα Ελισάβετ. Ήξερα ότι η Σίσσυ μετρούσε περισσότερο. Όπως ακριβώς έσυρα από τη μύτη τον αφοριστικό ιερέα μέχρι την πύλη όπου κάπνιζε ο Άντι, έτσι ακριβώς οδήγησα και τον Λουτσένι στην αυτοκράτειρα Ελισάβετ.
Εάν ο αναγνώστης προβληματίζεται που, ενώ συνήθως εμφανίζομαι ως ήρεμος παρατηρητής, ικανός για μια ισορροπημένη αφήγηση, είμαι παράλληλα ικανός να υποκινώ τόσο ποταπές πράξεις δίχως καθόλου τύψεις, ας μην ξαφνιάζεται. Οι δαίμονες διαθέτουν δύο φύσεις. Εν μέρει είμαστε πολιτισμένοι. Εκείνο που κατά κανόνα γίνεται λιγότερο εμφανές είναι πως υπέρτατος στόχος μας παραμένει η καταστροφή της ανθρωπότητας ως πρώτο βήμα για την ανατροπή του Θεού και ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί να είσαι έτοιμος για όλα - μια ωραία έκφραση που την άκουσα πολλά χρόνια αργότερα από έναν ασήμαντο πελάτη που εργαζόταν σε κάποιο κινηματογραφικό συνεργείο.
Πάντως το άμεσο αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πράξης ήταν εξαιρετικό. Θα αφήσω όμως την περιγραφή στον Μαρκ Τουέιν.

Norman Mailer, "Το Κάστρο στο Δάσος", Καστανιώτης 2007 (μετάφραση Ιλάειρα Διονυσοπούλου)

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

ένας αγνώριστος

Ένας από τους Δόλους εκίνησε να πάει εις εν' άλλο χωριό. Εκεί στο δρόμο τον απανταίνει ένας αγνώριστος. "Γεια σου!" "Καλώς τον". Για πού;" "Για το τάδε μέρος". "Κι εγώ εκεί πάου. Πάμε μαζί". Τραβάν λοιπόν, πάνε, πάνε, ο άνθρωπος τον ακολουθούσε σα σαστισμένος, χωρίς να ξέρει και αυτός πού πήγαινε, αλλ' ούτε είχε το μυαλό του να μπορέσει να φύγει. Σάμπως να είχε μαγνήτη ο άλλος. Επέρασαν λόγγους, βουνά, εκεί περνούν και από 'να ερημοκλήσι. Κατά τη συνήθειά του έκαμε το σταυρό του και ήρθε κάπως στα σύγκαλά του. "Βρε πού πάου;" λέει. επήρε και μία πρέζα ταμπάκο, που είχε λησμονήσει να πάρει όλην την ώρα. Γυρίζει να ιδεί το σύντροφό του, πού να τον ιδεί; Άμα έκαμε το σταυρό του, τον έχασε από εμπρός του.

Νικόλας Γ. Πολίτης, "Οι Παραδόσεις του Ελληνικού Λαού", Το Βήμα 2015