-στα πρόθυρα της τελικής ανακάλυψης-

 

το πλαγιοκάθισμα και το λοξοκοίταγμα

Στα τσιπουράδικα οι καρέκλες δεν σε περιμένουν χωμένες στα τραπέζια, αλλά παραταγμένες εκατέρωθεν. Η παραδοσιακή εργονομία της τσιπουροποσίας επιβάλλει το πλαγιοκάθισμα και το λοξοκοίταγμα. Τα πόδια δεν μπαίνουν κάτω από το τραπέζι, ούτε οι συνδαιτημόνες κάθονται κατά μέτωπο. Η καρέκλα είναι γυρισμένη στο πλάι, που σημαίνει "τώρα δεν τρώω αλλά σιγοπίνω τσιμπολογώντας". Ο τρόπος αυτός της πλάγιας προσέγγισης, της σωματικής δήλωσης μιας πρόθεσης διαφορετικής από ένα γεύμα, είναι ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες της επιτυχημένης διαδικασίας. Η ιερότητα του τραπεζιού εστίασης παραχωρεί τη θέση της στη χαλαρότητα με την περιστροφή της καρέκλας για περίπου ενενήντα μοίρες.

Αλέξανδρος Ψυχούλης, "Τα Τσίπουρα στον Βόλο", Νήσος 2019

 

μια μπερδεμένη θολούρα

Μέσα του τρεχολογά ο φόβος. Έχω έναν άγνωστο μες στο κεφάλι μου, σκέφτεται, στο σώμα μου έναν ξένο.

"Έφυγα" δηλώνει ο Ουίλλιαμ κουνώντας τα χέρια. "Θα κρυφτώ σε καθαρά μοναστήρια, αν με δεχτούν, κι αν όχι, θα γίνω ερημίτης μέσα στα δάση της ενδοχώρας και θα ζω από πουλιά παραζαλισμένα που θα κυνηγάω, και θα 'χω για στρωσίδι μόνο τον σιδερόπλεκτο χιτώνα, που θα τον τυλίγω γύρω από τον λαιμό για να μη γυαλίζει στους ληστές. Έχω διερμηνεύσει τόσα και τόσα λόγια άλλων ανθρώπων, τώρα όμως πρέπει να διερμηνεύσω εμένα στον εαυτό μου. Χρειάζομαι μοναξιά. Έχω ξεχάσει ποιος είμαι. Η τριβή και η φθορά με κατάντησαν έναν άγνωστο, η συναναστροφή με τόση ιδιοτέλεια μ' έκανε ένα αστόχαστο πράγμα. Η τόση τύρβη και το πιόμα στα ταβερνεία διέλυσαν αυτό τον τόπο και εξάπλωσαν την αρρώστια παντού. Είμαι μια μπερδεμένη θολούρα".

"Μια αλεπού που μ' αγαπάει" αποκρίνεται ο Σίντζεν με φωνή πνιχτή κι αργόσυρτη "με περιμένει έξω απ' το χωριό, περιμένει να μας κάνει μεζεδάκι, κι εγώ έχω γίνει γέρος".

Oisín Fagan, "Νόμπερ", Δώμα 2023 (μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου)