διανομή σκληρή, μα τίνος πράγματος;

Εμπρός! Εμπρός! Ομάδες του παρανο-σπινταριστού πλανήτη! Το Ράδιο της Πέμπτης Διεθνούς σας μιλά για τον μαλακό και μωβ καιρό! Τα Αυτο-Ξωτικά χτύπησαν! Και η μυστηριώδης ομάδα Σαντί Κανάλ εξαφανίστηκε μέσα σε μιαν αιθάλη άσφαιρων! Το μυστήριο πυκνώνει κι άλλο. Δόξα σ' εκείνους που μπόρεσαν να διαπράξουν τη μυθοπλασία και την κυανή της παράνοιας αστραπή. Ας ευχηθούμε η κόλαση να μοιάζει με έπαυλη των προαστίων!
Και μια νέα άφιξη! Η ομάδα Πλανήτης Πότλατς! Καλώς! Διανομή σκληρή, μα τίνος πράγματος; Προσοχή! Προσεχώς Παντέν! Ακόμα κι ο Ιησούς είχε στιγμές αμφιβολίας και πόνου!
Ελπίζω πως μαντέψατε τ' όνομά μου! Χαίρομαι που σας γνωρίζω! Εμπρός Ομάδες του παρανο-σπινταριστού πλανήτη!
Sympathy for the Devil!

Jean-Bernard Pouy, "Ο Σπινόζα Γαμάει τον Χέγκελ", Oposito 2019 (μετάφραση Ζ.Δ. Αϊναλής)

το μεσημέρι

Το μεσημέρι ήταν σκληρό, όλο φως και σιωπή, και το πέρασμα του λεωφορείου αύξησε την ταραχή του. "Όλα φρικιαστικά τέλεια" είπε και η φωνή του πήρε το σχήμα φυλακής. Εκείνη έκανε μερικά βήματα προς την διασταύρωση. "Φεύγω" του είπε και ο ήλιος αναπήδησε στην πρόσοψη του Κεντρικού Ταχυδρομείου. "Μη" φώναξε "Μη". Σταμάτησε για μια στιγμή τρομαγμένη κι απόμεινε να αιωρείται στο χείλος του πεζοδρομίου: Να πέσει ή να μην πέσει; Έκανε με κόπο ένα αβέβαιο βήμα.
-Πόσο μόνη είμαι, είπε κι άνθισε σαν πασχαλιά μπρος το γωνιακό παντοπωλείο.

Θάνος Παπαδόπουλος, "Δεν Αγαπάς δυο Φορές τα Ίδια Πράγματα", Στοχαστής 1982

κάποιος κάποιον

Τώρα είσαι αληθινός. Χωρίς τη φρουρά και τους κρυμμένους άσους στο μανίκι. Μιλάνε τα έργα. Όχι οι εφημερίδες και τα κανάλια σου, γεννημένα στην εγκληματική ελευθερία. Το σόου αυτή τη φορά συνεχίζεται χωρίς εσένα. Ο κάθε ηλίθιος θεατής βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από σένα. Αυτός είναι ζωντανός κι εσύ νεκρός. Οι απόβλητοι θα θέλαν τουλάχιστον εσύ να μείνεις αθάνατος. Πρέπει να πιστεύουν σε κάτι, την ώρα που ψάχνουν στα σκουπίδια. Γιατί εσύ, ακριβώς εσύ, τους στέρησες το αμερικάνικο όνειρο; αναρωτιέται ο Χάντερ.
Τώρα θα προτιμήσουν να παραμείνουν φτωχοί, μα ζωντανοί!
Το καινούριο αφεντικό θα έχει πλούσια αλώνια. Δε θα είσαι πια εμπόδιο στο δρόμο του. Κι αυτός θα φύγει κάποια μέρα, ευπαθής, αναλώσιμος, ευάλωτος. Νιώθεις το άγγιγμα της σφαίρας σαν ελαφρύ κάψιμο. Μετά έρχεται ο θάνατος. Ούτε καν πονάς.
Οι πλούσιοι είναι οι δικοί μας θεοί. Εμείς είμαστε τα δικά τους βοσκοτόπια. Όπως οι άγριοι όνοι στη Βίβλο είναι βοσκοτόπια για τους λέοντες. Κάποιος κάποιον θα φάει.

Georgi Grozdev, "Πλιάτσικο", Μανδραγόρας 2008 (μετάφραση Χρήστος Χαρτοματσίδης)