μια μέρα που ήταν καγκελάριος

Προ ετών υπήρχε ένας άνθρωπος που ήταν πολύ άτυχος στη ζωή του γιατί είχε αποτύχει εις τις σπουδές του και αναγκάστηκε να δέχεται ό,τι δουλειά εύρισκε διότι δεν είχε αρκετά προσόντα να προκόψει.
Μια μέρα που ήταν Καγκελάριος του Κράτους, ήταν σε κακό κέφι και αποφάσισε να κάνει έναν μικρό περίπατο στα περιβόλια και έτσι σκεφτόταν τη σκληρή μοίρα του όταν έξαφνα είδε έναν γεράκο καθισμένο σ' έναν κορμό από πεύκο που είχε μια ξύλινη κασετίνα και μέσα είχε πολλά διαφορετικά χόρτα ξερά και καλοτριμμένα και έβαζε απ' αυτά σε μια πίππα και τα κάπνιζε και όταν κάπνισε και ο ίδιος αυτομάτως πίστεψε πως δεν είχε διόλου δίκαιο με τις γκρίνιες του και πήγαν κάτω τα φαρμάκια.

Πάνος Κουτρουμπούσης, "Εν Αγκαλιά de Κρισγιαούρτι", Απόπειρα 1987

μέσα απ' τα παράσιτα

Κάποια βράδια ξεχνάνε να κουρδίσουν τα ρολόγια στα καμπαναριά των εκκλησιών του Βόλου και να βάλουν λάδι στα καντήλια, ενώ αφήνουν τους πετεινούς ατάιστους. Μια τέτοια νύχτα πριν λίγα χρόνια, στάθηκε στον ουρανό πάνω από την Επισκοπή ο καβαλάρης που διαφεντεύει τον Βόλο. Ο τόρνος του υπογείου λίγα μέτρα παραδίπλα δούλευε υπερωρίες. Κάποιος είχε απλώσει τραχανά να στεγνώσει από το αίμα που τον είχε ραντίσει. Για ακόμη μια φορά οι βελόνες των τρανζίστορ ήταν κολλημένες ανάμεσα στις συχνότητες, εκεί ακριβώς που μέσα απ' τα παράσιτα ακούγονται οι κατηχήσεις του χαζο-Λευτέρη. Ο καβαλάρης καμτσίκωσε το άλογό του με έναν φλεγόμενο αστερισμό κι εξαφανίστηκε πίσω από τα σύννεφα που σκέπαζαν το λιμάνι.

Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, "Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας", Αντίποδες 2017

σύμπτωμα απεριόριστων δυνατοτήτων

Ο Σιμωνίδης προοδευτικά προχώρησε σε ένα σύμπαν όπου απάτη και προβοκάτσια δεν είναι πρόθεση παρά σύμπτωμα απεριόριστων δυνατοτήτων ενός γνήσια μεταιχμιακού λόγου, ενός λόγου αδάμαστου και ισχυρότερου από τη λογοτεχνία, τη φιλολογία ή το γράμμα του νόμου. Στην γκρίζα ζώνη μεταξύ φιλολογίας και αντι-φιλολογίας έκανε πράξη το ελευθεριακό πρόταγμα του Μαρκήσιου ντε Σαντ: "Τα πράγματα έχουν την αξία που τους δίνει η φαντασία μας". Κάπου σε αυτές τις μυστικές εσχατιές του λόγου και της φαντασίας ο Σιμωνίδης αυτοκιβδηλεύτηκε, ώσπου εντέλει τα ίχνη του χάθηκαν εντελώς. Ήταν το πέρας της διαδρομής και ο πραγματικός θάνατος του ψευδολόγου. Στα τρίσβαθα της πλαστολογίας ανήλθε στα ύψη της ατομικής του γνησιότητας.

Κυριάκος Σινιόσογλου, "Αλλόκοτος Ελληνισμός", Κίχλη 2016

-κι αρχίνησαν τα νιάτα μου-

το απλανές βλέμμα

Ο δεύτερος λόγος καταδεικνύει πως μόνο η γνώση μπορεί να αμφισβητήσει τους νόμους της αγοράς. Πράγματι, οποιαδήποτε συναλλαγή εμπορικής φύσης βασίζεται αναπόφευκτα σε μια απώλεια και μια κτίση. Αν αγοράσω ένα πουκάμισο, αυτός που μου το πούλησε παίρνει τα λεφτά μου και χάνει το πουκάμισο, ενώ εγώ χάνω τα λεφτά μου αλλά κερδίζω το πουκάμισο. Στο σύμπαν όμως της διδασκαλίας κάθε μέρα συντελείται ένα μικρό θαύμα, σε οποιαδήποτε αίθουσα οποιασδήποτε χώρας εγώ μπορώ να διδάξω σ’ έναν φοιτητή τη Θεωρία της Σχετικότητας ή να διαβάσω μαζί του μια σελίδα της Οδύσσειας χωρίς να χάσω τις γνώσεις μου. Η διδασκαλία δίνει ζωή σε μια ενάρετη διεργασία στην οποία πλουτίζει όχι μόνον αυτός που παίρνει αλλά και αυτός που δίνει. Ένας αληθινός δάσκαλος ξέρει καλά πως το απλανές βλέμμα ενός φοιτητή ή το αίτημά του για αποσαφηνίσεις αποτελούν πάντα μια πολύτιμη ευκαιρία για να μάθει ο ίδιος κάτι καινούργιο.

Nuccio Ordine, "Η Χρησιμότητα των Άχρηστων Γνώσεων", Άγρα 2016 (μετάφραση Μαρία Σπυριδοπούλου)

γνώριζε όμως τους ηθοποιούς

-Είμαστε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, είπε ο Γκασπάρ Μοράν, με τόνο περισσότερο απολογητικό παρά ανακριτικό.
Ο Μαύρος έγειρε πίσω στην καρέκλα, τράβηξε μια ρουφηξιά απ' το τσιγάρο του και κατόπιν το απομάκρυνε απ' το στόμα του, κρατώντας το με τεντωμένα δάχτυλα. Ο Μοράν, παραζαλισμένος, στύλωσε τα μάτια στον κύκλο που σχημάτιζε το στόμα κι απ' όπου έβγαιναν δαχτυλιδάκια καπνού.
-Θέτω το ταλέντο μου στη διάθεση εκείνων που ξέρουν να το εκτιμήσουν. Στο σημείο αυτό έσκυψε ελαφρά μπροστά κι έτριψε τον αντίχειρα με τον δείκτη του. Εξάλλου, πρόσθεσε μέσα από τα δαχτυλίδια του καπνού, δεν έχω ξαναπάει περιοδεία σ' αυτά τα μέρη. Ο Μοράν έκλεισε προς στιγμήν τα μάτια.
-Το γνωρίζετε το Κόμμα; τον ρώτησε.
Ο Μαύρος υπομειδίασε και κούνησε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπό του με μια ακαθόριστη κίνηση, σαν να τον είχαν ρωτήσει για ένα θεατρικό έργο του οποίου αγνοούσε μεν τον συγγραφέα, γνώριζε όμως τους ηθοποιούς.
-Αλλά δεν είστε μέλος κάποιου άλλου κόμματος; ρώτησε ο Μοράν για να αποφύγει κάθε μελλοντική παρεξήγηση.
Ο Λαμερμούρ ξέσπασε σε γέλια. Κατόπιν είπε με σοβαρότητα:
-Είμαι καλλιτέχνης.
-Α, καλλιτέχνης...;

Michael Kleeberg, "Ο Κομμουνιστής της Μονμάρτρης", Άγρα 2017 (μεταφραση Βάνα Χατζάκη)