-κρεμόταν από τα χαμηλά κλαριά-

αυτό σώζει

Δοκίμασε ένα, είπε. Μπορεί να θυμίζει κοτόπουλο στη γεύση, αλλά είναι δεινόσαυρος, αλήθεια. Όχι πτηνό, όχι, το άλλο είδος που με κάποιον τρόπο επιβίωσε από τον γιγαντιαίο αστεροειδή που χτύπησε τη γη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Το ζώο που εκπροσωπεί το απόλυτο απέθαντο. Αυτός τα έλεγε τα αληθινά ζόμπι του Θεού. Με κάποιον τρόπο όλοι οι συγγενείς τους σφαγιάστηκαν κι εκείνοι κρύφτηκαν κάτω από τον καναπέ και επέζησαν, σπρώχνοντας τα παμπάλαια, προϊστορικά κορμιά τους στον σύγχρονο κόσμο. Περπατούν μάγκικα με λέπια και νύχια, γεννοβολώντας αβγά που δεν θα πετάξουν όταν μεγαλώσουν, αφού είναι προορισμένα να γίνουν οι μασκότ του σύγχρονου Νεάντερταλ, του ποδοσφαιρόφιλου της Φλόριντα. Κυλιούνται στο ποτάμι και στον βάλτο και αναπνέουν βρύα στα δέντρα, ρουφώντας όσο χρώμα έχει απομείνει στους ανθρώπους που είναι ακόμα ζωντανοί, αραιώνοντας τον αέρα με την ερπετώδη αναπνοή τους, αποδυναμώνοντας τη ζωντάνια με υγρασία, μετατρέποντας τον κόσμο σε παστέλ. Με την όμοια με πάπιας περπατησιά τους, γλιστράνε ανάμεσα στη λάσπη του ποταμού και τις προπέλες των βαρκών. Ο Όστιν λέει πως για να τους ξεφύγεις πρέπει να κάνεις ζιγκ ζαγκ. Δεν θα σε πιάσουν ποτέ αν τρέχεις σαν βλαμμένο. Απλά παίξ' το ηλίθιος, λέει. Αυτό σώζει τους πιο πολλούς ανθρώπους.

Rita Bullwinkel, "Ανάσκελα", Χαραμάδα 2019 (μετάφραση Μαρία Χρίστου)

ενάντια σε ιδιότυπους λογισμούς

Πάνω στη νοτισμένη άμμο
κρατώ την ισορροπία
μιας αρχιτεκτονικής.

Διορατικός, ευλαβέστατος,
υποταγμένος σε δόγματα
μάχομαι ενάντια
σε ιδιότυπους λογισμούς
από μεταφυσικούς
δρόμους ψύχους και βροχής.

Η φωνή θραυσμένη, κρύσταλλο
της οδύνης μου, Κυριακές
μ' ένα αύριο πάντοτε ίδιο,
πάντοτε ίδιο, ενώ σβήνεται
το απριλιάτικο φως και προσπαθώ
να συγκρατήσω τους θόλους.

Salvador Espriu, "Κοιμητήρι της Σινέρα", Αστρολάβος 1983 (μετάφραση Κώστας Τσιρόπουλος)

-η αποσύνθεση της αλήθειας-