νεκροταφείο ελεφάντων

Οι μέρες ήταν χαμένες σαν θαμμένες μέσα στο χώμα, νωρίς ευτυχώς νοτίζονταν από μια βαριά βροχή, κόκκινη, που σου θύμιζε ότι ήσουν στην Αφρική. Όλοι εμείς οι χαμένοι καταλήγουμε σε ανεπιθύμητα μέρη για μας, κωμοπόλεις που είναι συνέχεια σε ένα κωματώδη λήθαργο πένθους της ζωής και μουρμούρισμα σαν ξεψύχισμα ημίθανου ελέφαντα, αυτομολημένου από το κοπάδι. Ξάπλα στο Νεκροταφείο Ελεφάντων. Βλέποντας την τελευταία τσόντα της ζωής του να περνά μπροστά του. Σκεφτόμενος το ασήκωτο πια κορμί του να τρέχει στα λιβάδια του Θεού.

Αντώνης Βάθης, "45 Ιστορίες απ' την Άκρη του Μυαλού μου", Φαρφουλάς 2019  

ένα μέρος της νύχτας

Μεταφράζει, αδέξια, τον τίτλο, μόνο τον τίτλο: Να σηκώσουμε το μέρος της νύχτας που μας αναλογεί, να μάθουμε να φέρουμε το μερτικό μας απ' τη νύχτα, να φορτωθούμε το μέρος μας σε νύχτα, να σηκώσουμε το σκοτάδι. Η μύτη της πένας χαράζει το χαρτί, το μελάνι σκεπάζει τη σελίδα με μαύρο νερό. Και ο Χουλιάν προσθέτει φωνές στη μαύρη σελίδα. Αυτό είναι το πραγματικό του επάγγελμα: προσθέτει φωνές. Το πραγματικό του επάγγελμα είναι να μετράει τ' αυτοκίνητα που περνούν ή σταματάνε, ξαφνικά, στη μέση της λεωφόρου. Το πραγματικό του επάγγελμα είναι να ζωγραφίζει μοναχικές γυναίκες και κομμάτια σκούρο χιόνι. Το πραγματικό του επάγγελμα είναι να πλάθει λέξεις και να τις ξεχνάει μες στην οχλοβοή.
Και τώρα απαγγέλει, με δυνατή φωνή, σαν τρελός και για κανέναν: Ανέχομαι, φέρω, σηκώνω, φορτώνομαι, κουβαλάω, υποβαστώ· υποβαστώ τη νύχτα, αποδέχομαι το σκότος, μαθαίνω ποιο είναι το μερτικό μας απ' τη νύχτα, αποδέχομαι ένα μέρος της νύχτας, νικώ το σκοτάδι, εκπίπτω από το φως, εισχωρώ στη νύχτα, υποβαστώ το σκοτάδι, υποβαστώ τη νύχτα.
Η μύτη της πένας χαράζει το χαρτί, το μελάνι σκεπάζει τη σελίδα με μαύρο νερό.

Alejandro Zambra, "Η Ιδιωτική Ζωή των Δέντρων", Ίκαρος 2017 (μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)

η πρόβα ή η παρενέργεια

Διαβάζοντας διαπίστωσα ότι ο Λόσον διατύπωνε τρεις υποθέσεις για την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους. Η πρώτη ήταν ότι η ανθρωπότητα είναι το αποτέλεσμα μιας ξεχωριστής πράξης δημιουργίας, ενός πειράματος ή μιας δοκιμής που πραγματοποιήθηκε εν είδει πρόβας για το βασικό εγχείρημα. Η δεύτερη ήταν ότι η δημιουργία της ανθρωπότητας υπήρξε μια ακούσια παρενέργεια, ένα είδος "συμπαθητικής δόνησης", που συνέβη λόγω της ομοιότητας του δικού μας ηλιακού συστήματος με τον 58 του Ηριδανού. Η τρίτη ήταν ότι η ανθρωπότητα πάνω στη Γη ήταν όντως το βασικό εγχείρημα και η ζωή στον 58 του Ηριδανού η πρόβα ή η παρενέργεια. Αλλά αυτή την τελευταία την απέρριπτε ως απίθανη, διότι αν δεχτούμε ότι τα θαύματα είναι σημάδια του ενδιαφέροντός σου, Κύριε, τότε ένα διαρκές θαύμα όπως η κίνηση ενός άστρου γύρω από έναν πλανήτη θα πρέπει να αποτελεί σαφή δείκτη του τι θεωρείς πιο σημαντικό. 

Ted Chiang, "Εκπνοή", Ίκαρος 2021 (μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου)