μαρσέλ προυστ

Δείπνησα με την πριγκίπισσα Σουτζό στο Ριτζ - πολύ φιγουρατζίδικη κατάσταση. Ο Μαρσέλ Προυστ και ο Αμπέλ Μπονάρ ήταν κι αυτοί παρόντες. Ο Προυστ είναι λευκός, αξύριστος, βρόμικος, με εξαχρειωμένο παρουσιαστικό. Αργότερα φοράει το γούνινο παλτό του και κάθεται σκυφτός, φορώντας λευκά γυαλιστερά γάντια. Πίνει δύο φλιτζάνια καφέ με ζάχαρη. Στις κουβέντες του δεν υπάρχει συναίσθημα. Μου κάνει ερωτήσεις. Μπορώ, παρακαλώ, να του πω πώς λειτουργούν οι Επιτροπές; Λέω: "Λοιπόν, συνήθως μαζευόμαστε στις δέκα, υπάρχουν γραμματείς πίσω...". "Mais non, mais non, προχωράτε πολύ γρήγορα. Ξαναρχίστε. Παίρνετε την άμαξα για να πάτε στην Αντιπροσωπεία. Κατεβαίνετε στην Κε ντ' Ορσέ. Ανεβαίνετε τη σκάλα. Μπαίνετε στη μεγάλη αίθουσα. Και μετά; Μεγαλύτερη ακρίβεια, αξιότιμε κύριε, μεγαλύτερη ακρίβεια". Του τα λέω όλα. Για την ψεύτικη εγκαρδιότητα όλων, τις χειραφίες, τους χάρτες, το τρίξιμο των χαρτιών, το τσάι στο διπλανό δωμάτιο, τα κουλουράκια πικραμύγδαλου. Παρακολουθεί συνεπαρμένος, πού και πού με διακόπτει: "Με μεγαλύτερη ακρίβεια, εντιμότατε κύριε. Μην προχωράτε τόσο γρήγορα".

Geert Mak, "Στην Ευρώπη", Μεταίχμιο 2007 (μετάφραση Νίκος Μπακουνάκης)

η σιωπή ενός αστροναύτη

Όταν ήταν μαζί, δεν ένιωθαν αμηχανία με τη σιωπή. Ίσως επειδή και οι δυο τους, στα παιδικά τους χρόνια, είχαν περάσει πολύ χρόνο μόνοι στο δωμάτιο μελέτης. Αυτό το δωμάτιο είχε καλύτερη ηχομόνωση και από ραδιοφωνικό στούντιο. Δεν περνούσε ο παραμικρός θόρυβος απ' έξω. Στη διαδρομή, η σιωπή του Μιτς και η σιωπή του αδερφού του διέφεραν μεταξύ τους. Η δική του ήταν η σιωπή ενός σώματος που σφαδάζει μάταια μέσα στο κενό, η σιωπή ενός αστροναύτη που περιστρέφεται σε μηδενική βαρύτητα.
Για τον Άνσον, ήταν η σιωπή μιας πυρετώδους αλλά οργανωμένης σκέψης. Ο νους του διέτρεχε ακολουθίες επαγωγικών και παραγωγικών συμπερασμάτων πιο γρήγορα από οποιονδήποτε ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Ταξίδευαν στον Διαπολιτειακό 5 για είκοσι λεπτά, όταν ο Άνσον είπε, "Νιώθεις καμιά φορά ότι στα παιδικά μας χρόνια ήταν σαν να μας είχαν απαγάγει;"
"Αν δεν ήσουν εσύ, θα τους μισούσα", είπε ο Μιτς.

Dean Koontz, "60 Ώρες", Bell 2009 (μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής)

-με τα πιο περίεργα όπλα-