Είναι οδυνηρό να διασχίζεις αντίστροφα τον χρόνο. Η δημιουργία είναι αντίστροφη κίνηση, η δημιουργία είναι οδυνηρή, τρέχεις να προλάβεις πόρτες που κλείνουν πίσω σου. Η ζωή κυλά με ασυγκρίτως μεγαλύτερες ταχύτητες την ώρα που γράφεις, αυτή, μου φαίνεται, είναι και η ένταση που υπάρχει την ώρα της δουλειάς: αν δεν ζεις την ώρα που γράφεις εκείνο που γράφεις, δεν κάνεις τίποτε - πόσες φορές το επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας. Το γράψιμο σού στερεί τη χαρά της ζωής γιατί είναι ζωή πολλαπλασιασμένη. Είναι αφόρητο το γράψιμο και ανυπόφορη η τέχνη, απαιτούν συνεχώς να είσαι ο εαυτός σου, ακόμη κι αν μέσα από αυτόν ανασύρεις την άλλη πλευρά - κι ο άνθρωπος δεν αντέχει τόσο εύκολα την ειλικρίνεια, προσπαθεί να ξεφύγει. Ακόμη και στις πιο ευτυχισμένες του στιγμές ο τεχνίτης, που ζει την παραφορά, δεν μπορεί να νιώσει τη χαρά των πραγμάτων και χρειάζεται να ξαναδεί ό,τι δημιούργησε έξω από τη στιγμή της δημιουργίας, για να αισθανθεί την πληρότητα του ολοκληρωμένου. είναι μια πικρή και ακοινώνητη χαρά.
Αναστάσης Βιστωνίτης, "Κάτω από την Ίδια Στέγη", Κίχλη 2017
Αναστάσης Βιστωνίτης, "Κάτω από την Ίδια Στέγη", Κίχλη 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου