γράφω για να μην πεθάνω από καημό

Γράφω για να μην πεθάνω από καημό
για να μην πνιγώ σε τούτη τη δίψα για φόνο
που σκεπάζει τις φρικτές αυνανιστικές βραδιές
των άθλιων θεωρείων των κινηματογράφων.
Θα έδινα τη δίψα και το επώνυμό μου
για ένα φιλί και μόνο...
αλλά μονάχα σάλιο υπάρχει κάτω απ' τον φλογερό
υπερσυντέλικο του ανθρώπινου.
Θα 'δινα τον εαυτό μου για έναν γλυκό θεό
που θα μ' έκανε να ψυχορραγήσω στο φως
αλλά ο μαύρος καβαλάρης των ονείρων μου
με προσκαλεί στην άγρια καταστροφή
της αιματηρής μορφής των μνημάτων.
Για να μην παραδοθώ σ' αυτόν, τόσο αληθινό... γράφω, μιλώ,
αναλώνομαι στην ίδια μου την τρέλα που είμαι άνθρωπος.

Miguel Labordeta, "Ελεγεία Σχεδόν", Κουκούτσι 2014 (μετάφραση Κώστας Βραχνός)