Ο λόγιος Μουχτάρ ιμπν-Άχμαντ μού διηγήθηκε κάποτε γελώντας ότι στα αραβικά κάθε λέξη έχει τέσσερις διαφορετικές σημασίες: χαρακτηρίζει καταρχάς ένα πράγμα, κατόπιν το αντίθετό του, επιπροσθέτως κάτι που έχει να κάνει με τις καμήλες, και τέλος μια χυδαιότητα. Από την άποψη της τελευταίας, η γλώσσα αυτού του λαού πηγαίνει ακόμα μακρύτερα. Από τις εγκλίσεις του ρήματος γνωρίζει μόνον την υποτακτική που χαρακτηρίζει την επιθυμία: καμία πρόταση που να μην πιστοποιεί τον πόθο· ακόμη και οι ηλικιωμένοι περνούν τη μέρα τους με φιλήδονες συζητήσεις. Οι Γραμματολόγοι της χώρας καταγγέλλουν την ιταμότητα της γλώσσας τους· λέγεται ότι κάποιος που για χάρη της ευνουχίστηκε, ανακάλυψε πολύ αργά ότι και αυτός ακόμη δεν ήταν σε θέση, ούτε με τον τρόπο αυτό, να της ξεφύγει.
Jürgen Buchmann, "Γραμματική των Γλωσσών της Βαβέλ", Gutenberg 2019 (μετάφραση Συμεών Γρ. Σταμπουλού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου