εγώ γύριζα

Συμβαίνει κι αυτό. Οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη γένους θηλυκού στον πληθυντικό. Είναι μάνα, αδελφή, ερωμένη, ουρί, πόρνη, κορίτσι. Όμως λίγοι το ξέρουν. Δίνεται εύκολα, αλλά κανείς δεν την κατέχει. Όλα της τα μυστήρια είναι απλωμένα στο φως, εμείς όμως δεν τους δίνουμε σημασία κι έτσι παραμένουν κρυφά. Όταν πρωτοήρθα εδώ, πριν από δεκαπέντε χρόνια, ήμουνα μικρό παιδάκι. Οι γονείς μου ήταν φυγάδες από την Πολωνία και βρέθηκαν στο Βέλγιο χωρίς χαρτιά, χωρίς δουλειά. Ο γνωστός Γολγοθάς. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου έφυγαν. Ο γέρος μου βρήκε δουλειά στα ορυχεία, όπως όλοι οι Πολωνοί. Τον αδελφό μου κι εμένα, μας άφησαν να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Ο αδελφός μου έγινε ένας καθωσπρέπει μπουρζουάς, σπουδές, διπλώματα και όλα τα συναφή. Εγώ γύριζα. Μόνο μου στήριγμα το λέγειν μου και το μούτρο μου. Άρεσα στις γυναίκες... Με βοηθούσαν. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Georges Moustaki, "Οδός Ντε Μπουσέ", Αλεξάνδρεια 2002 (μετάφραση Λία Βουτσοπούλου)