Τόση ώρα προσπαθεί να σε αφυπνίσει, να σε προειδοποιήσει, προτάσσοντας το μισογκρεμισμένο του κορμί, τα σαπισμένα του θεμέλια, τη ρυτιδιασμένη του πρόσοψη. Επί ματαίω, όμως. Κανείς δεν θ' αγρυπνήσει έξω απ' αυτό το σπίτι, συνειδητοποιώντας το αναπόφευκτο, το γραφτό, που θα τον κάνει όμως ν' απολαύσει κατόπιν τη ζήση του μ' έναν τρόπο διαφορετικό, μ' έναν τρόπο αληθινό, γιορτάζοντας το προσωρινό κι εφήμερο της κάθε μέρας, της κάθε στιγμής.
Άμοιροι, πτωχοί ταξιδευτές της ματαιοδοξίας, λαθροκυνηγοί της ύλης και των τίτλων ιδιοκτησίας που σαπίζουν στο σκευοφυλάκιο ενός κάποιου οικείου Υποθηκοφυλακείου ή Κτηματολογικού Γραφείου κατά τον εκσυγχρονισμένο τρόπο καταγραφής της ανθρώπινης μικρότητας. Θα προσπεράσετε κι εσείς. Σας ικετεύω. Μην βιάζεστε. Σταθείτε δυο λεπτά. Αναλογιστείτε. Αντικρίστε ετούτο εδώ το σπίτι, ακουμπήστε το χέρι σας πάνω στους υγρούς τοίχους του και νιώστε μέσα σας τι έχει να σας πει. Μην επαναλάβετε το σφάλμα των προκατόχων του.
Άμοιροι, πτωχοί ταξιδευτές της ματαιοδοξίας, λαθροκυνηγοί της ύλης και των τίτλων ιδιοκτησίας που σαπίζουν στο σκευοφυλάκιο ενός κάποιου οικείου Υποθηκοφυλακείου ή Κτηματολογικού Γραφείου κατά τον εκσυγχρονισμένο τρόπο καταγραφής της ανθρώπινης μικρότητας. Θα προσπεράσετε κι εσείς. Σας ικετεύω. Μην βιάζεστε. Σταθείτε δυο λεπτά. Αναλογιστείτε. Αντικρίστε ετούτο εδώ το σπίτι, ακουμπήστε το χέρι σας πάνω στους υγρούς τοίχους του και νιώστε μέσα σας τι έχει να σας πει. Μην επαναλάβετε το σφάλμα των προκατόχων του.
Νίκος Παπαδόπουλος, "Το Πέρασμα", 'Ηβη 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου