Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

τόσο γρήγορα σας κούρασε η δημόσια ζωή;

Έπειτα χορεύουμε. Χοροπηδάμε ολόγυρα, με το χαμογελαστό βλέμμα της δασκάλας καρφωμένο επάνω μας, και ξαφνικά τρέχουμε να βοηθήσουμε έναν τραυματία. Τον έχει χτυπήσει ένα αμάξι στο δρόμο. Χαρίζουμε σε φανταστικούς ζητιάνους λίγα ψηλά, γράφουμε επιστολές, βάζουμε τις φωνές στα τσιράκια μας, πηγαίνουμε σε συνελεύσεις, επισκεπτόμαστε μέρη όπου μιλούν γαλλικά, ασκούμαστε στο πώς να βγάζουμε το καπέλο μας, συζητάμε για κυνήγι, για οικονομία και για τέχνη, ασπαζόμαστε πειθήνια τα πέντε χαριτωμένα δαχτυλάκια που μας απλώνουν καταδεκτικά οι κυρίες, τεμπελιάζουμε σαν ρεμπεσκέδες, ρουφάμε καφέδες, τρώμε ζαμπόν στην Βουργουνδία, κοιμόμαστε σε φανταστικά κρεβάτια, ξυπνάμε, στη φαντασία μας πάλι, το επόμενο πρωί απ' τα χαράματα, λέμε: "Καλημέρα σας, κύριε ειρηνοδίκη", παίζουμε μπουνιές, πράγμα που συμβαίνει συχνά στη ζωή, με λίγα λόγια κάνουμε ό,τι κάνει κανείς στην πραγματική ζωή. Κι όταν κουραστούμε απ' αυτές τις ανοησίες, η δεσποινίδα χτυπά το ραβδί στο τραπέζι και λέει: "Allons, εμπρός, αγόρια. Δουλειά!" Τότε ξαναπιάνουμε τη δουλειά μας. Φέρνουμε σβούρες σαν ένα σμάρι σφήκες. Είναι αδύνατον να το περιγράψω καλύτερα, κι όταν αποκάμουμε πια, η δασκάλα φωνάζει: "Πώς; Τόσο γρήγορα σας κούρασε η δημόσια ζωή; Δουλειά, δουλειά. Δείξτε πώς είναι η ζωή. Είναι εύκολη, αλλά πρέπει να είστε δραστήριοι και ξύπνιοι, αλλιώς θα σας τσαλαπατήσει." Κι εμείς ξαναρχίζουμε με καινούρια ζωντάνια. Ταξιδεύουμε, ενώ οι υπηρέτες μας κάνουν του κόσμου τις ανοησίες. Καθόμαστε σε βιβλιοθήκες και μελετάμε. Γινόμαστε στρατιώτες, αληθινοί νεοσύλλεκτοι, πέφτουμε μπρούμυτα και πυροβολούμε. Μπαίνουμε σε καταστήματα για να ψωνίσουμε, σε κολυμβητήρια για να κολυμπήσουμε, σε εκκλησίες για να προσευχηθούμε: "Μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν". Και την επόμενη στιγμή κυλιόμαστε στο βούρκο και αμαρτάνουμε. "Σταματήστε. Αρκετά για σήμερα" λέει η δεσποινίδα όταν φτάσει η ώρα. Τότε η ζωή σβήνει και το όνειρο που ονομάζουμε ανθρώπινη ζωή αλλάζει ρότα.

Robert Walser, "Γιάκομπ Φον Γκούντεν", Ροές 2012 (μετάφραση Βασίλης Πατέρας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου