αυτό δεν είναι πορνογραφία

18 Ιουνίου 72. Δεν έχω ξυπνήσει καλά-καλά, και στο κεφάλι μου: Έρωτας σα φάρμακο ενάντια στο θάνατο, έρωτας σαν εξέγερση ενάντια τον παντοδύναμο πατέρα, στον Τσβέρεντς και τον Ζ. Μπορούμε ο Ζ κι εγώ να κάνουμε την εξέγερση μαζί ενάντια και στα δυο; Τα θέλω όλα: Έρωτα, πνεύμα, σύμμαχος ενάντια στο θάνατο, σύμμαχος στον κίνδυνο, ενάντια στον αντισηπτικό θάνατο, ενάντια στο θάνατο, ενάντια στο θάνατο της οικογένειας, ενάντια στο θάνατο από συρρίκνωση, ενάντια στο θάνατο από γηρατειά... Ένα βιβλίο είναι πάντα μια κραυγή βοήθειας... Και πρέπει ν' απαντήσεις... Κι εγώ παίρνω την κραυγή στα σοβαρά, η κραυγή δεν πρέπει νάναι συλλαβιστή. Να νιώθεις από το βιβλίο το πρόσωπο του συγγραφέα. Αυτό δεν είναι πορνογραφία. Δεν ξέρω τι είναι πορνογραφία. Απορώ που χρησιμοποιώ τη λέξη "πήδημα" τόσο εύκολα. Τι να κάνω όμως για να μη θεωρούμαι σεμνότυφη. Μου μένει η ανάγκη να βρω τις δικές μου λέξεις, ωραιότερες, αγριότερες, προσφιλέστερες, εντονότερες. "Η σπουδαιότητα ενός αντικειμένου φαίνεται πάντα από τη γλωσσική του διαφοροποίηση: υπάρχουν φυλές στην έρημο που χρησιμοποιούν σαράντα περίπου λέξεις για το σκούρο, το χρώμα πούχει το περιβάλλον τους και οι καμήλες τους. Οι Γιαπωνέζοι έχουν πολλές εκφράσεις για τον καταράχτη: καταράχτης σε μορφή ρόμβου, καταράχτης σαν ύφασμα, καταράχτης σαν κλωστή..." Ζηλεύω τις φυλές της ερήμου.

Karin Struck, "Ταξική Αγάπη", Επίκουρος 1976 (μετάφραση Γιώργος Βαμβαλής)