δεν του δόθηκε η ευκαιρία

Κατά την απελευθέρωση του Παρισιού, ο Ολιβιέ διψούσε να πάει να πολεμήσει στα οδοφράγματα, αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Από τις πρώτες κιόλας ώρες της εξέγερσης της πρωτεύουσας, το μυδραλλιοβόλο, που φύλαγε κάτω απ' το κρεβάτι του, εγκαταστάθηκε στη στέγη μιας πολυκατοικίας στην πλατεία Κλισύ και ανατέθηκε σε μια ομάδα πεπειραμένων σκοπευτών. Ο ίδιος πήρε διαταγή να παραμείνει στην κάβα του, για ν' ακούει τις οδηγίες που έστελνε το Λονδίνο και, γενικώς, οι πάντες. Έμεινε λοιπόν εκεί παραπάνω από τριάντα έξι ώρες συνέχεια, χωρίς να φάει, χωρίς να κλείσει μάτι, έχοντας για μοναδικό πόσιμο ένα αηδιαστικό υποκατάστατο χυμού βερίκοκου, μουτζουρώνοντας ατέλειωτες σελίδες σημειωματαρίων με αινιγματικά μηνύματα του είδους: "το πρεσβυτέριο δεν έχει χάσει τη χάρη του ούτε ο κήπος την αίγλη του", "ο αρχιδιάκονος είναι πρωταθλητής στο γιαπωνέζικο μπιλιάρδο" ή "όλα πάν' καλά, Κυρία Μαρκησία", που έρχονταν και τα 'παιρναν κάθε πέντε λεπτά στίφη αγγελιοφόρων με κράνη. Όταν, το βραδάκι της επομένης, αναδύθηκε απ' το υπόγειο, ο μεγάλος κώδωνας της Παναγίας των Παρισίων κι όλες οι άλλες καμπάνες σήμαιναν εκκωφαντικά για να πανηγυρίσουν την είσοδο των στρατευμάτων της Απελευθέρωσης.

George Perec, "Ζωή Οδηγίες Χρήσης", Ύψιλον 1991 (μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)