Έχω αρχίσει να κουράζομαι έτσι που πηγαινοφέρνω το κεφάλι μου και κρατώ στο στόμα ανοιχτό, όταν, ευτυχώς, νιώθω τα χέρια του να σφίγγονται στους ώμους μου και το όργανό του σκληρό κι αυτό, σημάδι ότι πλησιάζουμε στην τελική κρίση. Αίσθημα θαυμάσιο, που -αλίμονο!- δεν κρατάει πολύ. Μπαίνει μέσα μου για μια τελευταία φορά και χύνει στο στόμα μου μ' ένα πάθος και μιαν αφθονία που δεν μπορούσα να φανταστώ. Καθώς συνεχίζω να γλείφω με μανία, καταπίνω αβίαστα μια μεγάλη ποσότητα αυτού του λιπαρού και αηδιαστικού πίδακα... και βάζοντας αμέσως το χέρι κάτω από τη φούστα μου, χαϊδεύομαι για να χύσω λίγο αργότερα με δύναμη, ενώ τον αισθάνομαι να φεύγει.
Κι όμως, είναι καλό αυτό το σπέρμα του άντρα... η Ματίλντ λέει ότι της αρέσει να καταπίνει τον καπνό. Εγώ είχα αηδιάσει, αλλά πιστεύω ότι θα μ' άρεσε κι εμένα, αν δεν ήταν τόσο πολύ. Είναι καλό, όχι σαν γεύση, δεν μοιάζει με τίποτα γνωστό στη γεύση, αλλά σαν αίσθηση είναι ωραίο όταν το σκέφτεσαι, σαν το υγρό ενός κορμιού που περνά και χύνεται στο δικό μου! Θα πρέπει να ξεπέρασα τα επιτρεπόμενα στους νέους όρια, γιατί νιώθω να βρίσκομαι στα πρόθυρα μιας νευρικής κρίσης, και ο Ζερώ...
Το κουδούνι! Το γεύμα! Συναγερμός, συναγερμός! Σε λίγο η συνέχεια.
Ανώνυμος, "Το Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος", Ερατώ 1999 (μετάφραση Γιώργος Λίβιος)
Κι όμως, είναι καλό αυτό το σπέρμα του άντρα... η Ματίλντ λέει ότι της αρέσει να καταπίνει τον καπνό. Εγώ είχα αηδιάσει, αλλά πιστεύω ότι θα μ' άρεσε κι εμένα, αν δεν ήταν τόσο πολύ. Είναι καλό, όχι σαν γεύση, δεν μοιάζει με τίποτα γνωστό στη γεύση, αλλά σαν αίσθηση είναι ωραίο όταν το σκέφτεσαι, σαν το υγρό ενός κορμιού που περνά και χύνεται στο δικό μου! Θα πρέπει να ξεπέρασα τα επιτρεπόμενα στους νέους όρια, γιατί νιώθω να βρίσκομαι στα πρόθυρα μιας νευρικής κρίσης, και ο Ζερώ...
Το κουδούνι! Το γεύμα! Συναγερμός, συναγερμός! Σε λίγο η συνέχεια.
Ανώνυμος, "Το Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος", Ερατώ 1999 (μετάφραση Γιώργος Λίβιος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου