όλην την κλίµακα των δυνάµεων και των ατονιών

Αήρ, ουρανός, όρη, θάλασσα είναι κυανά. Εις οιονδήποτε υψηλόν σηµείον σταθή κανείς, βλέπει εις τον τελευταίον στέφανον των υψηλων ορέων - Υµηττός, Πεντελικόν, Πάρνης - και εις τας απωτάτας κορυφάς των όπισθεν αυτών φαινοµένων ορέων, πάντοτε δεσπόζον το κυανούν. Και το αιθέριον αυτό κυανούν διέρχεται όλων των τόνων, όλην την κλίµακα των δυνάµεων και των ατονιών, από των βαθυτάτων βρεµένων σταφιδοσωρών µέχρι των ασυλληπτοτάτων γαλανοτήτων ηλιορρύτου οφθαλµικής κόρης γάτας, από των πυκνοτάτων µέχρι των αραιοτάτων, από των τονωτικωτάτων αγαλλιάσεων µέχρι των ατονωτάτων µελαγχολιών, από τα ελπιδοφόρα ροδαυγήµατα και τα µεσηµερινά ενθουσιάσµατα έως τα δειλινά κρυώµατα των µελών και τα ηδυπαθέστατα κλεισίµατα κουρασµένων µατιών. Και το ένα αυτό κύριον χαρακτηριστικόν Χρώµα, το απλούµενον εις αέρα, όρη, νερά, δέχεται τους καταιωνισµούς του Αργύρου, αργυρονεφούται, αργυροσκονίζεται, αργυρανθίζεται, αργυροβρέχεται, αργυροφλεβούται, ή αργυρορροή διακλαδούται εις συρµατένια ρυάκια επί των ορέων, εις µεγάλα αργυρά ρεύµατα επί της θαλάσσης και τα µαργαριταρόχροα θωπεύµατα από των µαυροτέρων, µαύρον µαργαριταριού, µέχρι των φωτεινοτάτων και υελοδεστάτων αργυρορρευµάτων σεληνοφωτίστων θαλασσών, τρέχουν απαλύνοντα, βελουδίζοντα και στιλπνώνοντα.
Και το ένα αυτό, απώτατον, ορεινότατον χαρακτηριστικόν Χρωµα, δέχεται εις τον υπεράvω αυτού αέρα και την προ των ποδώv του γηίvηv ύληv τους καταιωνισµούς του Χρυσού, άνωθεν και κάτωθεν, χρυσοφιλείται, χρυσογραµµίζεται, χρυσακτινούται, χρυσολούεται, χρυσανθίζεl, χρυσοκαίεται εις χρυσοστέµµατα νεφών, εις εκρερηγµένα πυροτεχνήµατα χρυσοβελωνωτών πευκώνων, εις χρυσόρροα ρεύµατα χρυσοτυφλούντος έρωτος θαλασσών. Και τα χρυσόχροα φιλήµατα από των βαθυτέρων χρυσοβυσινοφλόγων και χρυσοκοκκινοπύρων µέχρι των φωτεινοτάτων χρυσαναµµάτων των αέρων, τρέχουν παντού, χρυσογράφοντα, χρυσοξανθίζοντα, χρυσονεκρούντα ή χρυσογυαλίζοντα.

Περικλής Γιαννόπουλος, "Η Ελληνική Γραμμή και το Ελληνικό Χρώμα", Πελεκάνος 2005