Ο συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες διατείνεται ότι το άπειρο πρέπει να είναι το βασικό θέμα της λογοτεχνίας κι ότι καλύτερο τρόπο για να μην γραφτεί ποτέ λογοτεχνία χαρακτήρων δεν έχει σκεφτεί.
Ο πατέρας μου, σε μια συζήτηση που είχαμε όταν έγινα 17 χρονώ, υπήρξε περισσότερο σαφής: "Τρία πράγματα είναι άπειρα", μου είπε: "η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, η άμμος της ερήμου, και οι συγγενείς της μάνας σου". Όταν το ανέφερα αυτό στον ποιητή Νίκο Καρούζο, κούνησε το κεφάλι του. "Πού να σου εξηγώ...", σχολίασε. Ο Καρούζος μάς έλεγε επίσης: "Το άπειρο είναι ακριβώς εκεί... Να εκεί!". Κι έδειχνε απ' το καφενείο στην πλατεία Μαβίλη όπου καθόμαστε, απέναντι, πεζοδρόμιο της Βασιλίσσης Σοφίας. Ταύτιζε τρόπον τινά το άπειρο με το "μυθικό απέναντι" στο οποίο αναφέρεται ο Κάφκα στην γνωστή παραβολή του. Αντίθετα, ο συγγραφέας Θεόδωρος Σκαφιδάς, όταν με αφορμή μια συνέντευξη που έδινε του ζητήθηκε η γνώμη του για το άπειρο, είπε: "Εμένα, δουλειά μου είναι να ξυπνάω τα κορόιδα". Έτσι ήταν πάντα ο Σκαφιδάς, κρυψίνους και απότομος.
Ευγένιος Αρανίτσης, "Ιστορίες που Άρεσαν σε Μερικούς Ανθρώπους που Ξέρω", Ίκαρος 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου