ήμασταν η μοναδική αλήθεια του εαυτού μας

Γι' αυτό υπήρχε τόση ένταση στις πρώτες μου συναντήσεις με την Έλενα, ήταν ο έρωτας που απαιτούσε κινήσεις τις οποίες γνώριζαν τα σώματά μας. Πολύ περισσότερο, ήταν οι μοναδικές κινήσεις και εκφράσεις με τις οποίες αναγνωρίζονταν τα σώματά μας ανέκαθεν. Ήταν το κάθισμα με λυγισμένα πόδια, η γλώσσα που γλύφει τα χείλη, τα δάχτυλα που χώνονται στα πιο πρόστυχα μέρη. Ενώ τα δυο κορμιά μας βογκούσαν κι ανάσαιναν λαχανιασμένα, ήμασταν η μοναδική αλήθεια του εαυτού μας, όλα τα υπόλοιπα ήταν μια μάσκα την οποία μας επέβαλλαν οι άλλοι.

Rafael Chibres, "Σκηνές Κυνηγιού", Άγρα 2009 (μετάφραση Κρίτων Ηλιόπουλος)