αστρικός κανιβαλισμός

Ήμουν είκοσι τριών ετών... Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, το πρόσωπό μου εδώ δεν έχει καμιά σημασία. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στον Μέντελ Οσίποβιτς. Στον ίδιο κύκλο, στο ποίημα "Αποκάλυψη", τα "ανθρωποφάγα άστρα" δεν είναι καθόλου "υποσυνείδητοι φόβοι, συνδεδεμένοι με την καταγωγή του και την εμπειρία της εξορίας", ούτε "μεταφορά ενός εφιάλτη", και ούτε βέβαια "τοτέμ", αλλά μια απλή ανάμειξη δύο εικόνων: εκείνη την ημέρα, ο Μέντελ Οσίποβιτς είχε διαβάσει, σε ένα εκλαϊκευμένο επιστημονικό περιοδικό, ότι υπάρχουν τα λεγόμενα άστρα-κανίβαλοι, ο αστρικός κανιβαλισμός, το αστρονομικό φαινόμενο των διπλών και εφαπτόμενων αστέρων (εξ ου και ο στίχος: Άστρα που ακουμπούν στο μέτωπο και στα σαγόνια), τα οποία έλκουν και απορροφούν το ένα το άλλο κάπου στα μακρινά ομιχλώδη νεφελώματα, πέρα από το Γαλαξία. Αυτό ήταν το πρώτο ερέθισμα. Το δεύτερο ήταν η συνάντησή μας. Αυτά τα δύο γεγονότα ενώθηκαν σε μία εικόνα. Και επειδή οι ποιητές μιλούν σαν προφήτες, το ποίημα για τα κανιβαλικά άστρα απεδείχθη προφητικό: η ζωή του και η ζωή μου, κύριε, αναμείχθηκαν με κανιβαλικό τρόπο.

Данило Киш, "Η Εγκυκλοπαίδεια των Νεκρών", Εξάντας 2005 (μετάφραση Χρήστος Αρβανιτίδης)