Τα παιδιά του σπιτιού της Μίλχστρασσε, όλα παιδιά ξένων, πήρανε μια μέρα τα τεντζερέδια, πηρούνια τηγάνια κουτάλες κατσαρόλες μαχαίρια, βγήκανε έξω και τα χτυπούσαν σαν ταμπούρλα, ρυθμικά τα κουζινικά ορχήστρα γουστόζικη, με φωνές, με τραγούδια, χορωδία πρωτότυπη, πρώτα στο δικό τους δρόμο, μετά πήρανε σβάρνα τους διπλανούς και μετά τους κεντρικούς δρόμους, πηδώντας, τρέχοντας φτάσανε στην κεντρική πλατεία με το όμορφο σιντριβάνι, ήρθανε κι άλλα παιδιά να ιδούνε τι γίνεται, πανηγύρι γινότανε, γέλιο κέφι χαρά, και οι περίεργοι να ρωτάνε: τι συμβαίνει; Για κάποιο σπίτι τραγουδάν και χορεύουνε, για κάποιο σπίτι που δεν πρέπει να κατεδαφιστεί, γιατί τότε αυτά τα παιδιά κι οι γονιοί των παιδιών θα ξεσπιτωθούνε! Ακούσανε οι περίεργοι και κάμποσοι στραβώσανε το στόμα, μα τα παιδιά δε νοιαστήκανε που κάποιοι στραβώσανε το στόμα, αυτά συνεχίσανε το γέλιο, το χορό, το τραγούδι χτυπώντας τα κουζινικά, σωστό πανηγύρι...
Μιλτιάδης Πάναγνος, "Λαζογερμανοί", Στοχαστής 1985
Μιλτιάδης Πάναγνος, "Λαζογερμανοί", Στοχαστής 1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου