Ο Γκερέ έσκυψε στο έργο με ανανεωμένο ενδιαφέρον. Ήταν δυνατό να υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι που ένιωθαν ευχαρίστηση να ζωγραφίζουν δαντελένια τραπεζομάντιλα και καρδινάλιους που πίνουν, πράγματα που για κείνον δεν είχαν παρά μηδαμινή σημασία; Είχε την εντύπωση πως η δική του, βίαιη επιθυμία, που δεν τον άφηνε σε ησυχία, ήταν οικουμενική και κατέτρωγε τους ανθρώπους μέρα νύχτα. Οτιδήποτε δεν αφορούσε την Ανζέλ, τον άφηνε έκπληκτο. Θα του ήταν ευκολότερο να φανταστεί ολόκληρη την πόλη ερωτευμένη μ' αυτή τη γυναίκα, παρά τρεις ανθρώπους αδιάφορους για την τύχη της.
Julian Green, "Λεβιάθαν", Ηλέκτρα 2007 (μετάφραση Παβίνα Νιτσοπούλου)
Julian Green, "Λεβιάθαν", Ηλέκτρα 2007 (μετάφραση Παβίνα Νιτσοπούλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου