μακριά από μένα τώρα...

Μακριά από μένα τώρα πια όλ' αυτά! Φεύγει ο χειμώνας.
Οι πρώτες κιόλ' αρχίνησαν χλιαρές μέρες του Μαρτιού.
Κορίτσια σε προσήλια μέρη καθισμένα σιγοτραγουδούνε,
γεμίζουν ίσκιους γαλανούς οι δρόμοι οι αποσπερνοί...
Έρχεται η άνοιξη• θάρθεις λαμπρό χρυσό μου καλοκαίρι,
στα δάση, αργά βραδυάσματα γαλάζια, θάρθετε ξανά,
σε θάλασσες και σε αμμουδιές, φεγγάρια, θαπλωθήτε,
αύρα (από που φτασμένη;) θα δροσοβολήσεις την ψυχή.
Γνώριμος τόπος μαγικός ξανά θα γίνει ο κόσμος,
σαν τη μεγάλη φωτεινή κάμαρα που έπαιζα παιδί.

Κλέων Παράσχος, "Ποιητές του Μεσοπολέμου", Καστανιώτης 2004