"Δε θέλετε ούτε να καπνίσετε;"
"Όχι. Γδύσου".
Θα ΄θελε να της ζητήσει να γυμνωθεί ολωσδιόλου, μα εκείνη θ' αρνιόταν. Δεν είχε αφήσει αναμμένη παρά μια μικρή λάμπα της νύχτας. "Ο ερωτισμός", συλλογίστηκε, "είναι η ταπείνωση του εαυτού μας ή του άλλου, ίσως και τα δυο. Μια ιδέα, ασφαλώς..." Η νέα ήταν άλλωστε πιο προκλητική έτσι, με το κολλητό κινέζικο μεσοφόρι. Μα είναι ζήτημα αν ήταν ερεθισμένος ή ίσως να μην ήταν παρά χάρη στην υποταγή αυτού του σώματος που τον περίμενε, ενώ εκείνος δεν κουνούσε. Η ευχαρίστησή του προερχόταν απ' το γεγονός ότι έβαζε τον εαυτό του στη θέση του άλλου προσώπου - αυτό ήταν φανερό. Του άλλου προσώπου που το εξανάγκαζε, το εξανάγκαζε εκείνος. Με δυο λόγια, δεν πλάγιαζε ποτέ παρά με τον εαυτό του, μα δεν το κατόρθωνε παρά υπό τον όρο να μην είναι μόνος. Καταλάβαινε τώρα αυτό που είχε υποψιαστεί ο Γκίζορς: Ναι, η δύναμη της θέλησής του δεν έφτανε ποτέ στο αντικείμενό του, δεν ζούσε παρά με την ανανέωσή του. Μα ακόμα κι αν δεν είχε κατακτήσει στη ζωή του ούτε μια γυναίκα, θα κατακτούσε, μες απ' αυτήν την Κινέζα που τον περίμενε, το μόνο πράγμα που λαχταρούσε: Τον εαυτό του. Του χρειάζονταν τα μάτια των άλλων για να δει τον εαυτό του, οι αισθήσεις ενός άλλου για να τον νιώσει. Κοίταξε τη θιβετιανή ζωγραφιά: Σ' έναν κόσμο αποχρωματισμένο όπου πλανιόντουσαν μερικοί ταξιδιώτες, δυο εντελώς όμοιοι σκελετοί αγκαλιάζονταν μεταρσιωμένοι.
Πλησίασε τη γυναίκα.
André Malraux, "Η Ανθρώπινη Μοίρα", Εξάντας 2005
"Όχι. Γδύσου".
Θα ΄θελε να της ζητήσει να γυμνωθεί ολωσδιόλου, μα εκείνη θ' αρνιόταν. Δεν είχε αφήσει αναμμένη παρά μια μικρή λάμπα της νύχτας. "Ο ερωτισμός", συλλογίστηκε, "είναι η ταπείνωση του εαυτού μας ή του άλλου, ίσως και τα δυο. Μια ιδέα, ασφαλώς..." Η νέα ήταν άλλωστε πιο προκλητική έτσι, με το κολλητό κινέζικο μεσοφόρι. Μα είναι ζήτημα αν ήταν ερεθισμένος ή ίσως να μην ήταν παρά χάρη στην υποταγή αυτού του σώματος που τον περίμενε, ενώ εκείνος δεν κουνούσε. Η ευχαρίστησή του προερχόταν απ' το γεγονός ότι έβαζε τον εαυτό του στη θέση του άλλου προσώπου - αυτό ήταν φανερό. Του άλλου προσώπου που το εξανάγκαζε, το εξανάγκαζε εκείνος. Με δυο λόγια, δεν πλάγιαζε ποτέ παρά με τον εαυτό του, μα δεν το κατόρθωνε παρά υπό τον όρο να μην είναι μόνος. Καταλάβαινε τώρα αυτό που είχε υποψιαστεί ο Γκίζορς: Ναι, η δύναμη της θέλησής του δεν έφτανε ποτέ στο αντικείμενό του, δεν ζούσε παρά με την ανανέωσή του. Μα ακόμα κι αν δεν είχε κατακτήσει στη ζωή του ούτε μια γυναίκα, θα κατακτούσε, μες απ' αυτήν την Κινέζα που τον περίμενε, το μόνο πράγμα που λαχταρούσε: Τον εαυτό του. Του χρειάζονταν τα μάτια των άλλων για να δει τον εαυτό του, οι αισθήσεις ενός άλλου για να τον νιώσει. Κοίταξε τη θιβετιανή ζωγραφιά: Σ' έναν κόσμο αποχρωματισμένο όπου πλανιόντουσαν μερικοί ταξιδιώτες, δυο εντελώς όμοιοι σκελετοί αγκαλιάζονταν μεταρσιωμένοι.
Πλησίασε τη γυναίκα.
André Malraux, "Η Ανθρώπινη Μοίρα", Εξάντας 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου