αννόβερο

Μια φορά στο Αννόβερο έμεινα σ' ένα σπίτι όπου το παράθυρό μου έβλεπε στο στενό δρομάκι με το οποίο επικοινωνούσαν δύο μεγάλες αρτηρίες. Έκανε μεγάλο κέφι να παρατηρεί κανείς πως άλλαζαν τα πρόσωπα των ανθρώπων μόλις έμπαιναν στο δρομάκι, όπου, καθώς νόμιζαν, δεν τους έβλεπαν τόσα μάτια. Άλλος κατουρούσε, άλλος στερέωνε τις κάλτσες του, άλλος γελούσε στα κρυφά κι άλλος κούναγε το κεφάλι. Οι κοπελιές σκέφτονταν μ' ένα χαμόγελο την προηγούμενη νύχτα και σιάζαν τις κορδέλες τους για να κάψουν καρδιές στον απέναντι μεγάλο δρόμο.

Georg Christoph Lichtenberg, "Επιλογή από τα Sudelbücher", Στιγμή 1992 (μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης)