Ο άνθρωπος είναι ένα ανήσυχο ον, ένα irrequietum cor, όπως αναφέρει ο άγιος Αυγουστίνος. Διότι σκοπός της μάχης ανάμεσα στο καλό και στο κακό δεν είναι τόσο να δώσουμε νέες λύσεις στα υφιστάμενα προβλήματα, αλλά να εντοπίσουμε προβλήματα και ανωμαλίες εκεί όπου μέχρι τώρα βλέπαμε την αιώνια φύση των πραγμάτων. Ο μεγαλύτερος έπαινος σε αυτόν τον αγώνα δεν πρέπει να απονέμεται σε εκείνους που λύνουν τα προβλήματα, αλλά σε εκείνους που τα δημιουργούν, όσο αντιπαθητικούς και αν τους θεωρούν, ακριβώς για αυτόν τον λόγο, οι κομφορμισμοί της εκάστοτε εποχής. Στην πραγματικότητα, η δημιουργία προβλημάτων είναι ακριβώς αυτό που κάνουν οι βιβλικοί προφήτες, αυτοί οι "πληγωμένοι" άνθρωποι, οι οποίοι εμφορούνται από μια ασυνήθιστη ηθική απαίτηση. Όταν αυτά τα προβλήματα λυθούν, νέα προβλήματα υποδεικνύονται από άλλους, οι οποίοι, χάρη σε μια αγάπη που δεν έχει όρια στις απαιτήσεις της, έχουν γίνει και αυτοί μη ανεκτικοί όσον αφορά τον πόνο του πλησίον τους και έτσι συνεχίζονται τα πράγματα όσο υπάρχει κακό στον κόσμο. Συνεπώς η πληγή της αγάπης τροφοδοτεί μια ατελείωτη σειρά από ιστορικές μεταβολές.
Philippe Nemo, "Τι είναι η Δύση;", Εστία 2008 (μετάφραση Δ. Αναγνωστόπουλος, Π. Μέγγουλη, Α. Σταθάκη, Ι. Χόνδρου, Θ. Χρυσανθοπούλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου