από τα είκοσι ένα ποιήματα αγάπης

Κάθε κορφή είναι κρατήρας. Αυτός είναι ο νόμος των ηφαιστείων,
που τα κάνει αιώνια κι εμφανώς θηλυκά.
Δεν είναι ύψος δίχως βάθος, χωρίς φλεγόμενο πυρήνα
αν και οι ψάθινες σόλες μας ξεφτίζουν πάνω στη σκληρή λάβα.
Θέλω να ταξιδέψω μαζί σου σε κάθε βουνό
που να καπνίζει από μέσα σαν την Σίβυλλα που σκύβει πάνω από τον τρίποδά του,
θέλω να πιάσω το χέρι σου καθώς απολεπίζουμε το μονοπάτι,
να νιώσω τις αρτηρίες σου να καίνε όταν σε σφίγγω,
χωρίς να μου ξεφεύγει το μικρό, σαν κόσμημα λουλούδι
άγνωστο για μας, χωρίς όνομα μέχρι να το ξαναονομάσουμε,
που πιάνεται στο βράχο που αργά αλλάζει -
τη λεπτομέρεια αυτήν έξω από μας που μας επιστρέφει στον εαυτό μας,
ήταν εδώ πριν από μας, ήξερε ότι θα 'ρχόμαστε και βλέπει πέρα από μας.

Adrienne Rich, "Σαπφώς Σαπφείροι", Γαβριηλίδης 2001 (μετάφραση Αναστασία Αναστασιάδου)