«Υποπτεύομαι ότι ο λόγος που δεν μπόρεσα να υμνήσω τον ρευστό κόσμο ήταν γιατί δεν κατόρθωσα να πείσω τον εαυτό μου να πιστέψει στην αξία του. Οι νέοι συχνά νιώθουν ένοχοι για την ηδονή, και φαντάζομαι ότι δεν διέφερα από τους άλλους. Πίστευα, φαντάζομαι, πως το να περνάει κανείς τον καιρό του σε τέτοια μέρη, να σπαταλάει το ταλέντο του εξυμνώντας πράγματα τόσο ασύλληπτα και φευγαλέα ήταν μάλλον χαμένος κόπος, μάλλον ξεπεσμός. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς την ομορφιά ενός κόσμου όταν αμφιβάλλει για την αξία του.»
Σκέφτηκα τα λόγια του, μετά είπα. «Πράγματι, Σένσεϊ , ομολογώ πως αυτά που μου λέτε ισχύουν πολύ για το δικό μου έργο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τα διορθώσω.
Ο Μόρι-σαν δεν φάνηκε να μ’ ακούει. «Αλλά εδώ και πολύ καιρό έχασα τις αμφιβολίες μου. Όνο», είπε. «Όταν γεράσω, όταν κάνοντας τον απολογισμό του έργου μου διαπιστώσω πως θα το έχω αφιερώσει στην προσπάθεια να συλλάβω τη μοναδική ομορφιά αυτού του κόσμου, πιστεύω πως θα νιώσω ικανοποιημένος. Και κανείς δεν θα με κάνει να πιστέψω πως έχασα τον καιρό μου.»
石黒 一雄, «Ένας Καλλιτέχνης του Ρευστού Κόσμου», Εστία 1990 (μετάφραση Ν. Κ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου