huésped

Στην ισπανική γλώσσα, η λέξη «huésped» σημαίνει δύο ρόλους φαινομενικά αντίθετους: του φιλοξενούμενου, δηλαδή κάποιου που φιλοξενείται στο σπίτι ενός άλλου, και του οικοδεσπότη, δηλαδή αυτού του άλλου που φιλοξενεί κάποιον στο σπίτι του. Ίσως όμως αυτή η διπλή χρήση, η λίγο αποσυντονιστική, να εγκλείει στο βάθος μια πολύ βαθιά αλήθεια για την ανθρώπινη ιδιότητα. Γιατί όλοι είμαστε ταυτόχρονα ο ξένος που γίνεται δεκτός στο ξένο σπίτι και ο οικοδεσπότης που τον φιλοξενεί και οφείλει να φροντίσει για την καλοπέρασή του. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε –και μην ξεχνάς «ότι γεννιέμαι σημαίνει έρχομαι σε μια ξένη χώρα», όπως είπε κάποιος αρχαίος Έλληνας- εξαρτώμεθα από τη φιλοξενία που οι άλλοι θα θελήσουν να μας προσφέρουν, χωρίς την οποία δε μπορούμε να ζήσουμε. Όμως σύντομα γινόμαστε κι εμείς αυτοί που οφείλουν να φροντίσουν τους άλλους που έρχονται μετά, προσπαθώντας να τους κάνουμε να νιώθουν όσο το δυνατόν πιο άνετα.

Fernando Savater, «Μιλώντας στο γιο μου για την Ηθική και την Ελευθερία», Πατάκης 2009 (μετάφραση
Αγαθή Δημητρούκα)