ο ίδιος προσωπικά

Το ζητούμενο της άμεσης δημοκρατίας είναι η ανασύσταση της ανθρώπινης κοινότητας σε μια κλίμακα μεγέθους στην οποία ο κάθε άνθρωπος που είναι μέλος της να έχει τη δυνατότητα ο ίδιος προσωπικά, με τα λόγια και τις πράξεις του, να καθορίσει την τύχη της. Αυτή η ανθρώπινη κοινότητα, μια κοινότητα σύμπραξης και συνομιλίας, είναι μια συλλογικότητα που αποτελείται από "μοναδικά άτομα" και δρα ή θέτει κανόνες για τον εαυτό της, όπως η ίδια θεωρεί καλύτερα. Σαν κοινότητα βοηθάει τον καθένα στις βιοτικές του ανάγκες σ' ένα πνεύμα αλληλεγγύης. Κυρίως όμως του δίνει την ευκαιρία να πάρει το λόγο, να αναλάβει μια πρωτοβουλία, να ξεκινήσει κάτι καινούριο. Εδώ το κάθε άτομο αναλαμβάνει ως προσωπική του ευθύνη τις υποθέσεις της κοινότητας. Κοινωνικός άνθρωπος γίνεται ο καθένας προσωπικά όχι δι' αντιπροσώπου. Το προσωπικό και το δημόσιο παύουν να μαλλιοτραβιούνται. Σε μια τέτοια κοινότητα, κοινότητα άμεσης αλληλόδρασης, το άτομο θραύει τα στενά όρια της οικογενειακής και προσωπικής του ζωής και δημιουργεί τη θεμελιακή για την ένταξή του στον κόσμο σχέση, τον κόσμο στην ιστορική του συνέχεια και τις οικουμενικές του διαστάσεις. Ο "άπολις", ο ιδιώτης, το άτομο χωρίς τη μεσολάβηση της δικής του πόλης, το άτομο από μόνο του απέναντο στον κόσμο γενικά, δεν μπορεί ποτέ να είναι μια "αυτοσυνείδητη δραστηριότητα". Δεν μπορεί καν να διατηρήσει το περίγραμμα της διακριτής του ατομικότητας, να προστατευτεί από τις ανεξέλεγκτες κοσμικές δυνάμεις στις οποίες είναι έρμαιο.

Γιώργος Λιερός, "Σκέψεις για την Άμεση Δημοκρατία", Εκδόσεις των Συναδέλφων 2011