να τελειώνουν και να φεύγουν

Έτσι πήγε το πράγμα, μέχρι που πλησίασαν στην Καραϊβική, όπου πάντα φυσάνε οι εποχικοί άνεμοι, οι «trade winds», και δρόσισε κάπως. Η «Αγία Μαρκέλλα» σταμάτησε ξανά για κάρβουνο στο Κουρασάο, απ’ όπου πήρα και λίγα φρούτα και σαλατικά, ενώ βγήκαν και μερικοί για να κάνουν έρωτα στα γρήγορα όπου θα τους πήγαινε ο ταξιτζής. Αυτός ο έρωτας ήταν τόσο μηχανικός, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα έμβολα της μηχανής καθώς μπαινόβγαιναν παλινδρομικά μέσα στους κυλίνδρους ήταν πιο ερωτικά. Αναστέναζαν κιόλας από την πίεση του ατμού κατά έναν τρόπο πολύ παρόμοιο με τους ανθρώπους, υπό την πίεση του ίμερου, στην τελική ευθεία προς τον οργασμό τους. Η διαδικασία αυτή τόσο στις μηχανές όσο και στους ανθρώπους καλείται «εκτόνωση». Από την πλευρά των ναυτικών ο έρωτας αυτός δεν ήταν πάντοτε χωρίς συναίσθημα. Όχι πως ερωτεύονταν μια γυναίκα που δεν είχαν ξαναδεί και μάλλον δεν επρόκειτο να ξαναδούν. Γλιστρούσαν όμως σε μια φαντασίωση που ασφαλώς επηρέαζε την ψυχική κατάστασή τους πριν και μετά το συμβάν. Το μετά ήταν σχεδόν πάντοτε η post coitum tristitia, η μικρή κατάθλιψη μετά τον οργασμό. Αυτή προερχόταν αναπόφευκτα από την επαγγελματική συμπεριφορά της γυναίκας, που μετά φερόταν απροκάλυπτα ως πόρνη, χωρίς τα προσχήματα των προκαταρκτικών, ματιές, χαμόγελα, κομπλιμέντα και τα λοιπά. Αντιθέτως, προχωρούσε στο πλύσιμο και στο ντύσιμο σαν να μην ήταν ο άλλος καν εκεί. Λένε ότι η πόρνη είναι η ιδεώδης ερωμένη, γιατί άμα τελειώσεις… φεύγει. Αυτοί που το λένε βέβαια δεν έχουν κάνει έρωτα, όσες φορές κι αν έχουν συνουσιαστεί ή, μάλλον, αυνανιστεί επί γυναικός. Περιέργως εκεί συμπίπτουν οι πόρνες με τους πελάτες. Γιατί και αυτές θέλουν ακριβώς το ίδιο: να τελειώνουν και να φεύγουν. Πριν συμβούν αυτά όμως, ο ναυτικός περνάει από μια σειρά ψυχικών διακυμάνσεων. Ανάμεσα σ’ αυτές συγκαταλέγεται και η ενοχή απέναντι στη γυναίκα που έχει αφήσει πίσω και που αγαπάει – και από την οποία απαιτεί φυσικά απόλυτη πίστη. Οι πιο ναρκισσιστές φαντάζονται ότι αυτή με την οποία πλαγιάζουν ηδονίζεται. Αυτό βέβαια δεν είναι αδύνατον – εφόσον κοιμηθούν ή περάσουν πολλές ώρες μαζί και έχει προηγηθεί και έξοδος με χορό και τα λοιπά. Αλλά είναι περίπου τόσο σπάνιο όσο και το να σου πέσει το λαχείο. Είναι πιθανόν όμως, εάν και οι δύο είναι πρωτάρηδες στη διαδικασία αυτή, τόσο εκείνη όσο και εκείνος να παρασυρθούν σε μια φαντασίωση ότι εκείνη τη στιγμή βρίσκονται με κάποιον άλλον, του αλκοόλ βοηθούντος.

Τηλέμαχος Μαράτος, «Μιγέλ Θαλασσινός», Κέδρος 2003