Πριν από πολλά χρόνια, όταν βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία του Σαμ Πέκινπα Άγρια συμμορία, μια γυναίκα δημοσιογράφος σήκωσε το χέρι της στη συνέντευξη τύπου και ρώτησε το εξής: "Για ποιο λόγο αισθάνεστε αναγκασμένος να δείξετε όλο αυτό το αίμα;" Ακουγόταν πραγματικά ενοχλημένη. Ένας από τους ηθοποιούς, ο Ερνστ Μποργκάιν, έδειξε ειλικρινά να απορημένος και ανέλαβε ν' απαντήσει στην ερώτηση. "Κυρία μου, έχετε δει ποτέ πληγή από σφαίρα να μη ματώνει;" Το φιμ αυτό είχε βγει τότε που ο πόλεμος στο Βιετνάμ ήταν στο αποκορύφωμά του.
Λατρεύω αυτή την απάντηση. Αυτή πρέπει να είναι μία από τις αρχές που κυβερνούν την πραγματικότητα. Να αποδέχεσαι πράγματα που είναι δύσκολο να τα καταλάβεις, και να τ' αφήνεις έτσι όπως τα βρίσκεις. Και να ματώνεις. Να πυροβολείς και να ματώνεις.
村上 春樹 (Haruki Murakami), "Σπούτνικ Αγαπημένη", Ωκεανίδα 2008 (μετάφραση Λεωνίδας Καρατζάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου