Η καρδιά του σκίρτησε, το είχε κάνει πολλές φορές. Θα ήθελε να το είχε κάνει εκατοντάδες, χιλιάδες φορές. Ό,τι υπονοούσε τη διαφθορά, τον γέμιζε πάντα με μια τρελή ελπίδα. Ποιος ξέρει; Μπορεί το Κόμμα να είχε διαβρωθεί κάτω από την επιφάνεια. Μπορεί η λατρεία της δράσης και της αυταπάρνησης να ήταν μόνο μια κωμωδία που είχε σκοπό να κρύψει την παρανομία. Αν μπορούσε να τους μολύνει όλους με λέπρα ή σύφιλη, με πόση χαρά θα το έκανε! Οτιδήποτε που θα τους σάπιζε, θα τους εξασθένιζε, θα τους υπονόμευε! Την τράβηξε προς τα κάτω, έτσι που βρέθηκαν γονατισμένοι πρόσωπο με πρόσωπο.
-Άκουσε. Όσο πιο πολλούς είχες, τόσο πιο πολύ σ' αγαπώ. Καταλαβαίνεις;
-Ναι, πολύ καλά.
-Μισώ την αγνότητα, μισώ την καλωσύνη. Δε θέλω να υπάρχει πουθενά καμιά αρετή. Θέλω να είναι όλοι διεφθαρμένοι ως το κόκκαλο.
-Τότε είμαι ότι πρέπει, αγάπη μου. είμαι διεφθαρμένη ως το κόκκαλο.
-Σ' αρέσει να κάνεις έρωτα; Δεν εννοώ με μένα, εννοώ την πράξη αυτή καθ' εαυτή.
-Τρελαίνομαι.
Αυτό ήταν πάνω απ' όλα ότι ήθελε να ακούσει. Όχι απλά και μόνο την αγάπη μ' ένα πρόσωπο, αλλά το ζωώδες ένστικτο, τον απλό πόθο: αυτή ήταν η δύναμη που θα εξόντωνε το Κόμμα.
George Orwell, "1984", Κάκτος 1978 (μετάφραση Νίνα Μπάρτη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου