Η δεύτερη περιπέτειά συνέβη στο Πέτριτς, τη βουλγαρική πρωτεύουσα του φόνου, πατρίδα τόσων πολλών πληρωμένων δολοφόνων, ώστε η τιμή της δολοφονίας κόντευε να πέσει και κάτω απ' τα 7 δολάρια. Καθώς περιδιάβαζε τους δρόμους ψάχνοντας για ξενοδοχείο, έπεσε πάνω του ένας μεθυσμένος που είχε βγει τρεκλίζοντας από ένα μπαρ, κι έκανε κάτι ακατανόητα σχόλια αποδοκιμασίας για το μούσι του. Ο Μπάζιλ τον αγνόησε και συνέχισε να περπατάει, αλλά, εκείνο το ίδιο βράδυ, τρεις άνδρες μπήκαν απ' το παράθυρο του ξενοδοχείου του και τον απείλησαν με πιστόλια. Τους είχε προσλάβει ο μεθυσμένος για να σκοτώσουν τον ξένο με την ενοχλητική τριχοφυΐα. Ο ψύχραιμος Μπάζιλ τους επισήμανε πως εφτά δολάρια διά του τρία δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, και προσφέρθηκε να τους πληρώσει εκατό φορές παραπάνω αν αλληλοσκοτώνονταν. Το δωμάτιο αντήχησε με πυροβολισμούς. Το επόμενο πρωί, ο Μπάζιλ συνάντησε τυχαία τον μεθυσμένο και τον κέρασε ένα ποτό ως ένδειξη απειλής, καλής θέλησης ή θράσους. Μέχρι να επιστρέψει στο ξενοδοχείο του, η καμαριέρα είχε καθαρίσει το πηχτό αίμα, είχε εξαφανίσει τα πτώματα κι είχε καλύψει τις τρύπες απ' τις σφαίρες στους τοίχους με πίνακες ζωγραφικής της κακιάς ώρας.
Rhys Hughes, "Νέα Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας", Πόλις 2007 (μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου