Με τη ίδια λογική που η περίπτωση Χεσκαρτέρα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί στα ισπανικά κοινοβούλια, ο Ζιντάν θα ζει έναν συνεχή γολγοθά, από το ένα γήπεδο στο άλλο, μιας και στις πλάτες του Βερβερίνου βαραίνει το ερώτημα για το αν αξίζει τα λεφτά που παίρνει για να παίζει ή για το αν θα παίζει σύμφωνα με την αξία του. Κάθε φορά που η Ρεάλ θα αντιμετωπίζει οποιονδήποτε αντίπαλο, η αξιολόγηση του Ζιντάν θα έχει τη δική της καθοριστική υπεραξία, κάτι σαν την επαλήθευση των μαθηματικών πράξεων ή την τηλεοπτική δοκιμή του Skip. Ο Ζιντάν δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση από το να κλείσει στόματα και να απογοητεύσει αυτούς που τον κριτικάρουν με το παιχνίδι του, πριν κατηγορηθεί, με κάποιον τόνο δράματος, ότι έφαγε τη θέση του Ελγκέρα. Ποτέ άλλοτε ένας ποδοσφαιριστής δεν είχε συγκεντρώσει πάνω του σε τέτοιο βαθμό τα βλέμματα όλων των φιλάθλων όπως αυτός ο άνδρας, ο οποίος παίζει καλά κυρίως με την Εθνική Γαλλίας και ο οποίος πέρασε από την Ιταλία όπως και ο Γκαίτε: κάνοντας διακοπές και δίχως να γράψει, νομίζω, τίποτα που να ανήκει στο λογοτεχνικό εκείνο είδος των ταξιδιωτικών αφηγήσεων που αλλάζει τα τοπία.
Manuel Vázquez Montalbán, "Ποδόσφαιρο, μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού, μια θρησκεία σε χέρια πολυεθνικών", Μεταίχμιο 2006 (μετάφραση Κωνσταντίνος Παλαιολόγος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου