-Να πείτε στο Βασιλιά ότι διαταγές δεν δεχόμαστε παρά μονάχα από τον αρχηγό της επανάστασης, συνταγματάρχη Νοκόλαο Ζορμπά. Θα περάσουμε από το Τατόι, αφού αυτός είν' ο δρόμος μας. Και, αν καθίσουν φρόνιμα, δεν θα πειράξουμε κανένα.
Η απάντηση αυτή ανησύχησε ακόμα περισσότερο το Βασιλιά.
Έστειλε τον υπασπιστή του Βακάλογλου στο Ζορμπά, να πάει να συναντήσει τη φάλαγγα και να βάλει σε θεογνωσία το Χριστοδούλου. Ο Βακάλογλου βρήκε τον Αρχηγό στο σπίτι του. Είχε φορέσει πολιτικά. Τον έβαλε "άρον άρον" στοπ αυτοκίνητό του και βγήκαν από την Αθήνα ν' απαντήσουν τη φάλαγγα. Ο Χριστοδούλου είχε σταθεί στους μύλους του Παινέση, έβαλε προφυλακές κι έστειλε συνδέσμους, να πληροφορηθεί τι γίνεται. Ο Ζορμπάς μόλις έφτασε με το Βακάλογλου πρόσταξε τη φρουρά να συγκεντρωθεί. Μίλησε. Εξήγησε όσα είχανε γίνει και τους τόνισε ότι η επανάσταση είχε αμνηστευτεί, έδοσε διαταγή στο Χριστοδούλου να οδηγήσει τη φάλαγγα στους στρατώνες και γύρισε στην Αθήνα. Όταν έφυγε, δεν βάσταξε ο Χριστοδούλου.
-Καταλαβαίνεις τίποτα εσύ απ' αυτά! φώναξε στο σύντροφό, τον Ξάνθο. Εμείς ξεκινήσαμε από τη Χαλκίδα για επανάσταση, όχι για αμνηστία! Μα, καθώς φαίνεται,είναι και τούτοι εδώ... λεοντόκαρδοι, όπως κι ο συνταγματάρχης μας! Άιντε, πάμε τώρα να στρατωνιστούμε!
Σπύρος Μελάς, "Η Επανάσταση του 1909", Μπίρης 1957
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου